De afgelopen week lijkt er een georganiseerd pr-offensief te zijn gelanceerd om het ‘einde van de crisis’ aan te kondigen. In Nederland gaf Het Financiëele Dagblad de aftrap: 'Economie van eurozone worstelt zich langzaam uit recessie'. De dag erna had het Amerikaanse Wall Street Journal een vergelijkbare boodschap: 'Europe heads toward recovery, but slowly'. Om de mantra op te laten pakken door de bankmannen, in het kielzog van INGbaas Hommen, die De Telegraaf meedeelde dat hij “tekenen ziet dat we het dieptepunt voorbij zijn."
Het gespeelde optimisme wordt echter nauwelijks onderbouwd met serieuze cijfers. Hier en daar een sector die een oplevinkje laat zien; maar zware onderbouwing vanuit werk en inkomen is er niet. Sterker nog, daar wordt mee gesjoemeld met hulp van seizoenstrends (in de zomer is er vrijwel altijd meer werk door het toerisme).
En waar het gemiddelde uurloon in de Eurozone met 0,7% omhoog zou zijn gegaan (wat nog steeds lager is dan de gemiddelde inflatie, dus iedereen wordt gemiddeld toch gewoon armer), laat de BBC weten dat in het VK het uurloon maar liefst met 5,5% is gedaald dit jaar, een mededeling die vergezeld gaat met de opmerking dat Nederland, Portugal en Griekenland het nog slechter doen. Cijfers over de jeugdlonen bevestigen die trend: het gemiddelde uurloon voor jongeren kelderde dit jaar maar liefst met 9,4%. Het beetje groei dat er is, dat gaat naar Duitsland en Frankrijk.
Kortom, we worden duurzaam voor de gek gehouden. Dat blijkt ook uit signalen dat waar er wel groei te zien is, deze niet wordt gevolgd door nieuwe banen (die zouden moeten zorgen voor extra consumentenuitgaven). Tel daarbij op dat Nederland veruit de hoogste inflatie heeft van de hele Eurozone (3,1%), spaarders netto 2% per jaar vermogen kwijtraken en de grootste en meest stabiele bank van het land grootschalige inkrimping aankondigt, dan moet je wel flink aan het blowen zijn (of met een stevige zonnesteek zijn teruggekomen van vakantie) om daar tekenen van herstel in te zien.
We hebben hier eerder te maken met een ordinaire campagne om burgers de schatkist nog even snel te laten spekken (door extra btw-inkomsten op extra uitgaven) voordat de volgende bezuinigingsronde de definitieve nekslag uitdeelt aan wat er nog aan economie over is in dit land.
Over het einde van deze crisis kunnen we kort zijn, die komt er niet. Ten minste, niet als we op de traditionele manier doorgaan met fout op fout stapelen en de goegemeente voor de gek houden. Dan wordt deze crisis de nieuwe werkelijkheid, hoor je ook onder economen.
Voor wie weigert aan dat idee te wennen is het de hoogste tijd om zelf werk te gaan maken van en in een veel meer lokaal ingerichte economie. Gemeenten kunnen veel meer dan ze denken als het gaat om het creëren van werk en het stabiliseren van hun economie. Een eigen munt helpt daar flink bij, zoals voortrekkers als het Engelse Brixton al jaren laten zien. Ik blijf er maar op hameren. Totdat de zelfgemaakte kwartjes beginnen te vallen.
