Ooit hadden we hooggespannen groene verwachtingen van de toekomst. Toen kwam covid. De oorlog in Oekraine. En in Gaza. De desinformatie en het nepnieuws. Vastlopende conferenties over klimaat en biodiversiteit. En politieke bondgenoten die de nieuwe vijand blijken.
We staan aan de rand van de afgrond. Door ecologische, politieke en sociale erosie brokkelt die rand steeds sneller af. De wereldpolitiek beweegt zich juist in tegenovergestelde richting, weg van een groene toekomst.
Ondertussen discussiëren wetenschappers, experts en nog een handjevol journalisten over een eindeloze reeks van meningen, visies, onderzoeken, methodes, technologieën en utopieën over hoe de wereld wel georganiseerd zou moeten worden zonder uit elkaar te vallen, over hoe een veilige en duurzame toekomst kan bestaan. Groen groeien of slim krimpen, high-tech of puur natuur, oud geld of nieuwe waarde, naief positief of radicaal realistisch. Maar hoe vinden we vanuit het hier en nu een uitweg voordat de laatste richel van de rotsrand onder onze voeten wegvalt?
Het is natuurlijk een illusie om te verwachten daar een eenduidig antwoord op te krijgen. Welke vraag je ook stelt, de meningen zullen verdeeld zijn. Er zullen sceptici zijn, er zal ongeloof zijn en er zullen zich idealisten melden. Ik probeer realistisch te blijven. Deel van dat realisme is de erkenning dat we momenteel niets van de politiek hoeven te verwachten. Maar ook dat op elke beweging een tegenbeweging volgt. En dat extreem snelle omslagen ook snel weerstand opbouwen. Tegelijk is de samenleving zo complex geworden dat die een eigen, onafhankelijke dynamiek ontwikkelt. Met als paradox dat daarbinnen die bekende vlinder in China een storm in Texas kan veroorzaken.
Vind jij goede en onafhankelijke informatie over een duurzame en klimaatveilige toekomst belangrijk? En helpt Duurzaamnieuws.nl je daarmee? Help ons dan met een donatie. Dank je wel.
Liever eerst een tijdje volgen? Meld je dan aan voor de gratis nieuwsbrief.
Er is nog een manier om naar de wereld van vandaag te kijken. Als we weten hoe deze is ontstaan, weten we zeker dat doorgaan op dezelfde weg alleen maar meer ellende oplevert. Een oplossing kan dan liggen in omkering: als de politiek het niet voor elkaar krijgt moeten we het zelf doen. De onderstroom die de bovenstroom langzaam ondermijnt. Als grootschalige en centralistische aanpak tot problemen leidt, waarom dan niet streven naar kleinschalig en lokaal? De natuur geeft het voorbeeld. Diversiteit is stabiliteit. Dat geldt ook voor de antwoorden op de vraag waar we voor staan. Er is niet één uitweg. Er is wel een gezamenlijke richting waar we die duurzame en veilige toekomst kunnen vinden.
Daar gaat Duurzaamnieuws naar op zoek, naar hoe we heelhuids van Hier naar Daar komen. Hoe bereiken we een houdbare samenleving van waar we nu staan? En dat zo concreet en realistisch mogelijk: welke stappen zetten we morgen, volgende maand, volgend jaar? Wie doet wat?
Dat doen we samen met een diverse groep denkers en schrijvers, experts en wetenschappers. Uit al die verschillende visies ontstaat dan de richting van een realistisch pad dat we verder kunnen uitwerken. De eerste bijdrage, door Niko Roorda, auteur van het bekende Basisboek Duurzame Energie, volgt komende week.
In de nieuwe nieuwsbrief en rubriek – Duurzaamnieuws voor de Toekomst – houden we leden exclusief op de hoogte van de bijdragen en nieuws dat daar op aansluit. Dat doen we een keer of 10 per jaar. Misschien wat vaker. Je gaat het zien. Het blijft toekomst, tenslotte.
Duurzaamnieuws voor de toekomst ontvangen en nog geen lid? Meld je hier aan!
