Zowel ontbossing als CO2-uitstoot in Indonesië blijkt vele malen ernstiger dan de cijfers die de Indonesische overheid heeft aangeleverd voor de klimaattop in Parijs doen geloven. Dat blijkt uit onderzoek van Greenpeace naar de cijfers waarmee Indonesië haar beweringen onderbouwt.

Op een aantal belangrijke punten wijken de cijfers van de Indonesische overheid af van eerdere cijfers of berekeningen van Greenpeace op basis van officiële gegevens.

Geschrapte bossen
10 miljoen hectare bosgebied lijkt door de overheid uit de papieren geschrapt. Bedroeg het totale bosoppervlak in 1990 eerst nog 123 miljoen hectare. Nu heeft de Indonesische overheid het bosoppervlak in 1990 verkleind naar 113 miljoen hectare. Daardoor is een bosgebied van 2,5 keer Nederland van de kaarten verdwenen.

Verdwenen veengrond
Ontwaterd veengrond stoot uit zichzelf veel CO2 uit. In Indonesië zijn veel veenbossen (en gronden) ontwaterd voor de aanleg van naburige palmolieplantages. Op eerdere kaarten heeft Indonesië nog 21 miljoen hectare veengrond. In de nu aangeleverde cijfers voert Indonesië slechts 14,9 miljoen hectare veengrond op. Daarmee verlaagt het land de eigen CO2-uitstootcijfers.

Branden tellen niet mee
Belangrijke cijfers over CO2-uitstoot zijn weggelaten. Gegevens over bossen die voor 1990 zijn gekapt zijn niet meegenomen. Bovendien ontbreken de cijfers van de bosbranden. Afgelopen jaar hebben grote delen van Indonesie in brand gestaan. Die branden hebben gezorgd voor enorme CO2-uitstoot, op sommige dagen vergelijkbaar met de totale dagelijkse uitstoot in de VS.

Ontbossing gaat harder
De omvang van de ontbossing is veel groter dan de Indonesische overheid communiceert in haar officiële cijfers. Tussen 1990 en 2013 heeft Indonesië een kwart van haar tropisch regenwoud verloren. 31 miljoen hectare bos is in 23 jaar vernietigd, een gebied zo groot als Duitsland. Nog eens 45 miljoen hectare tropisch regenwoud dreigt te worden gekapt.¹ Indonesië beweert dat de afgelopen jaren gemiddeld 918.678 hectare bosgebied per jaar is gekapt. Als echter de eerdere bebossingskaarten als uitgangspunt worden genomen, dan blijkt dat de jaarlijkse ontbossing bijna 50 procent hoger ligt.

Indonesische ambtenaren hebben inmiddels toegezegd de verschillen te zullen bestuderen, maar daarmee is het overkoepelende probleem van ontbossing en CO2-uitstoot nog niet opgelost. “Data en kaarten zijn niet publiek toegankelijk”, stelt Suzanne Kroger, Internationale campagneleider Bossen bij Greenpeace. “Volledige transparantie over bebossing en klimaat is echter noodzakelijk om de impact en omvang van ontbossing, bosbranden en CO2-uitstoot te kunnen zien. Alleen dan kunnen we gezamenlijk toewerken naar een oplossing: permanente bescherming van alle bossen en veengronden.”