Nee, niet driekwart van de partijen verliest bij verkiezingen, maar driekwart van de bevolking. Er is geen meerderheid van winnaars. De stelling dat in een democratie de meerderheid wint klinkt meer als een babbeltruc. De uitleg is simpel.

De politiek en de regelgeving lopen achter bij de praktijk en mensen zien hun taken alleen toenemen, terwijl ze niet kunnen verwachten dat ze daar iets voor terugkrijgen.

Stemwijzers Tweede Kamerverkiezingen 2025: het complete en actuele overzicht van kieswijzers, verkiezingsprogramma's en lijsttrekkers.

Het gros van de grote problemen van deze tijd – van de klimaatcrisis tot soortenverlies tot de verzuring van de oceanen, van pfas tot pesticiden tot micro- en nanoplastic, van toenemende ongelijkheid tot extreme polarisatie tot groeiend psychisch onbehagen – kent op de keper beschouwd één grootste gemene deler: ze zijn allemaal het gevolg van oplossingen uit het verleden.

Van alle onderzochte Europese landen heeft Nederland het grootste aandeel mensen dat hun koopkracht belangrijker vindt dan actie tegen klimaatverandering.

Een paar jaar geleden schreef ik dat de ontmenselijking van onze samenleving niet meer te stoppen was. Sindsdien is ze alleen maar verder geklommen in de hitlijsten van ellende. In de steeds schaarser wordende media en forums van de vrije delen van de wereld wordt er volop over gespeculeerd. Maar dat is een achterhoedegevecht geworden. Een steeds groter deel van die media is inmiddels in handen van partijen die geen enkele affiniteit hebben met het vrije woord. En soms zelfs niet eens met de waarheid.

Michael J. Albert gebruikt planetair toekomstdenken om uit de polycrisis te komen: een transdisciplinaire benadering die complexiteitswetenschap, systeemdynamica en kritische theorie verbindt. Daarmee kan hij decennia vooruitblikken, 10, 20, zelfs 30 jaar. Zijn analyse vertrekt vanuit de wisselwerking tussen klimaat, energie, voedsel en kapitalisme, en breidt die steeds verder uit met factoren als geopolitieke spanningen, nationalisme, extreemrechts populisme, terrorisme en technologische risico’s.

In deel zes van de serie over praktische toekomstvisies neemt Onno van Sandick het Ministerie voor de toekomst als uitgangspunt voor zijn acties om onze planeet een houdbare toekomst terug te geven. Hij voorziet geen revolutie, maar wel radicale verandering.

In deel 3 van de serie artikelen over praktische toekomstvisies wijst Lammert van Raan op de lessen die we kunnen leren van neo-liberalen. Wat zijn die lessen? Wacht tot de tegenstroom verzwakt, verketter je tegenstander en bied redding. Hoe passen we die toe? Begin met plannen maken, zodat je kunt toeslaan wanneer de tijd rijp is. De geschiedenis heeft geleerd dat het werkt.

De duistere trekken van politieke en zakelijke leiders staan de laatste decennia regelmatig in de belangstelling van zowel zielonderzoekers als journalisten. Dat is niet verwonderlijk. Te vaak vertonen ze kenmerken van de Duistere Drie en berokkenen de samenleving schade. Tot aan de rand van instorting toe. Tijd om ze opnieuw voor het voetlicht te halen.

In deel 2 van de serie praktische toekomstvisies ziet Jac Nijssen twee scenario's aankomen. In het ene gaan we het redden, in het andere niet. Wat kunnen we dus doen? Een eerste hoofdpunt waaraan we volgens Jac Nijssen zouden moeten werken is ons weer terugwenden naar elkaar. Samen kunnen we productie en consumptie beperken. Een tweede hoofdpunt is ons concentreren op grijpbare praktijk om ons heen. Nee zeggen tegen onnodige troep, en genoegen vinden in op eigen kracht een sobere leefstijl uitvinden en beleven. Door lokaal sociaal weefsel op te bouwen in de richting van een lokalere economische organisatie bouw je wat op.

Ongelijkheid was altijd al een typisch verschijnsel in steden. Een recente studie, gepubliceerd in Nature, laat zien dat ongelijkheid al sinds de Romeinse tijd diep geworteld is in het stadsleven. Dit betekent dat de verdeling van rijkdom in moderne steden niet zomaar een toevallig probleem is, maar iets dat al eeuwenlang onderdeel is van stedelijke groei. Dit inzicht is belangrijk voor hoe we steden vandaag de dag ontwikkelen en plannen.

Eigenlijk wilde ik niet meezingen in het antitrumpkoor van de laatste weken. Maar ik kom er niet omheen om zijn naam te noemen. Niet omdat hij, of wat hij wel en niet doet, zo belangrijk is, maar juist omdat het dat niet is.

Bijna vierhonderd extreem rijke mensen uit meer dan twintig landen landen vragen zelf in een open brief aan de wereldleiders om anders belast te worden dan nu het geval is. Intussen blijkt ook dat twee derde van de miljonairs zich zorgen maken over de invloed van de superrijken op het presidentschap van Donald Trump.

Decennia van neoliberale economische politiek hebben geleid tot een ongekende ongelijkheid in de samenleving. Burgers zijn bang voor hun toekomst en klagen. Rijken worden explosief rijker. Steeds meer mensen neigen naar geweld om verandering op gang te brengen, volgens een recent rapport, dat ook forse kritiek krijgt.