Elke dag lees je wel ergens dat de Amerikaanse president Trump een volslagen idioot is en Brexit een ontspoorde shit show. Maar wat levert de economische strategie van president Trump de Verenigde Staten eigenlijk op? En welke voordelen heeft de Brexit voor Groot-Brittannië? Moeten we deze ontwikkeling enkel zien als het werk van populisten, egoïstische charlatans en roekeloze avonturiers, dat leidt tot chaos en rampspoed of is het juist een kans op economische vernieuwing?
De wereldeconomie wordt al vijfentwintig jaar bepaald door organisaties en machtsblokken die het multilaterale handelsregime boven de belangen van de nationale staten stellen. Nu, na jaren bouwen aan een mondiale vrije handelseconomie, staan de meeste landen voor een duivels dilemma: beschermen we onze bevolking voor de keiharde concurrentiestrijd die de vrije markt met zich meebrengt, of zetten we alles op alles om die strijd te winnen?
Het protectionisme van president Trump en de aanstaande uittreding van het Verenigd Koninkrijk uit de Europese Unie zorgen voor de ontmanteling van de oude politiek-economische wereldorde.
Hoe biedt meer nationale handelspolitiek dan nieuwe kansen? In de wijk Granite City in de stad St. Louis, in het Midwesten van de Verenigde Staten, leeft een derde van de bewoners onder de armoedegrens. Globalisering maakte dat de hoogovens van US Steel gesloten werden en de staalarbeiders hun banen verloren. Het was president Trump die de ovens weer opende, zodat de arbeiders, na jaren werkloos thuis te hebben gezeten, opnieuw aan het werk kunnen.
En het Noordwesten van Engeland ligt de pro-Brexit-provinciestad Preston. Net als in Granite City ging de plaats nog net niet ten onder aan de wereldwijde concurrentiestrijd onder de vlag van de globalisering. Nu de Brexit eraan zit te komen, ontsnapt Preston nipt aan een faillissement, door te focussen op kleinschaligheid en samenwerken op lokaal niveau.
Met o.a.: Dani Rodrik (hoogleraar internationale economie aan Harvard), Philip Whyman (hoogleraar economie, University of Central Lancashire), Kay Johnson (directeur voedselcoöperatie ‘The Larder’, Preston), Quinn Slobodian (historicus aan Wellesley College) en Daniel Hannan (Britse Europarlementariër voor de Conservative Party).
Regie: Jos de Putter