Met gekruiste armen en een sardonisch glimlachje om de lippen overzag minister van financiën Jeroen Dijsselbloem de Tweede Kamer bij het aanbieden van de begroting. Als een regent welhaast, die weet dat het volk geen kant op kan.
Het volk daarentegen, dat ziet de politiek absoluut niet meer zitten. Onderzoek van de NOS laat desastreuze cijfers zien: 89% van de bevolking heeft geen vertrouwen in uitspraken van politici, 89% van de PvdA leden en 70% van de VVD achterban vinden het beleid van hun coalitie slecht. Daarmee heeft het vertrouwen in de politiek een historisch dieptepunt bereikt.
Geconfronteerd met deze cijfers zegt premier Rutte (die zelf Nederlandse geschiedenis studeerde) in de uitzending na de troonrede tegen Dominique van der Heyde: ‘Mensen kunnen wel denken, ik vind van niet’ (dat we het zo slecht doen). Diederik Samsom komt niet verder dan een vooraf ingestudeerd riedeltje dat we nog even moeten afwachten. Alsof dat ons over de ellende heen helpt.
Het is tenenkrommend om te zien hoe het eigen gelijk door de gevestigde politieke orde verdedigd wordt in weerwil van èn het complete verlies van vertrouwen van de kiezers èn een toenemende economische achterstand ten opzichte van de ons omringende landen èn voorstellen die óf niet deugen, óf die nog geen deuk in een pakje biologische boter slaan. Zoals een garantie voor 125.000 banen in 2026, terwijl nu al bijna 700.000 mensen officieel werkloos zijn en er dat per jaar nog eens 70.000 worden. Of die eenzijdige focus op economische groei die juist de huidige problemen heeft veroorzaakt.
Maar ook de oppositiepartijen zijn uiteindelijk alleen maar met hun eigen standpunten bezig en zijn niet in staat om over hun eigen schaduw heen gezamenlijk een duurzaam en economisch verantwoord alternatief te bieden.
Met het uitspreken van de woorden “de klassieke verzorgingsstaat verandert langzaam maar zeker in een participatiesamenleving” in de troonrede, heeft de koning zich mogelijk niet gerealiseerd dat deze zinsnede een heel andere invulling kan gaan krijgen dan de intentie waarmee ze werd uitgesproken. Want als je een participatiesamenleving koppelt aan duurzaamheid, zoals die nadrukkelijk niet in het verhaal voorkomt, behoren de huidige politici snel tot een uitgestorven kaste. Overbodig, want arrogant en incompetent.
Als de politiek er kennelijk uitsluitend nog is voor zichzelf, wat let de bevolking dan om zelf het heft in handen te nemen. Met een duurzame aanpak, op een menselijke schaal investeren in de eigen regio en gemeenschap. Samen bedenken en samen doen. Laat die participatiesamenleving maar komen. Maar dan op onze manier.
Daar zijn we inmiddels mee gestart: wie mee de handen uit de mouwen wil steken mag zich melden op www.samenlossenwedecrisisop.nl/
