De duistere trekken van politieke en zakelijke leiders staan de laatste decennia regelmatig in de belangstelling van zowel zielonderzoekers als journalisten. Dat is niet verwonderlijk. Te vaak vertonen ze kenmerken van de Duistere Drie en berokkenen de samenleving schade. Tot aan de rand van instorting toe. Tijd om ze opnieuw voor het voetlicht te halen.

In deel 2 van de serie praktische toekomstvisies ziet Jac Nijssen twee scenario's aankomen. In het ene gaan we het redden, in het andere niet. Wat kunnen we dus doen? Een eerste hoofdpunt waaraan we volgens Jac Nijssen zouden moeten werken is ons weer terugwenden naar elkaar. Samen kunnen we productie en consumptie beperken. Een tweede hoofdpunt is ons concentreren op grijpbare praktijk om ons heen. Nee zeggen tegen onnodige troep, en genoegen vinden in op eigen kracht een sobere leefstijl uitvinden en beleven. Door lokaal sociaal weefsel op te bouwen in de richting van een lokalere economische organisatie bouw je wat op.

Ongelijkheid was altijd al een typisch verschijnsel in steden. Een recente studie, gepubliceerd in Nature, laat zien dat ongelijkheid al sinds de Romeinse tijd diep geworteld is in het stadsleven. Dit betekent dat de verdeling van rijkdom in moderne steden niet zomaar een toevallig probleem is, maar iets dat al eeuwenlang onderdeel is van stedelijke groei. Dit inzicht is belangrijk voor hoe we steden vandaag de dag ontwikkelen en plannen.

Eigenlijk wilde ik niet meezingen in het antitrumpkoor van de laatste weken. Maar ik kom er niet omheen om zijn naam te noemen. Niet omdat hij, of wat hij wel en niet doet, zo belangrijk is, maar juist omdat het dat niet is.

Bijna vierhonderd extreem rijke mensen uit meer dan twintig landen landen vragen zelf in een open brief aan de wereldleiders om anders belast te worden dan nu het geval is. Intussen blijkt ook dat twee derde van de miljonairs zich zorgen maken over de invloed van de superrijken op het presidentschap van Donald Trump.

Decennia van neoliberale economische politiek hebben geleid tot een ongekende ongelijkheid in de samenleving. Burgers zijn bang voor hun toekomst en klagen. Rijken worden explosief rijker. Steeds meer mensen neigen naar geweld om verandering op gang te brengen, volgens een recent rapport, dat ook forse kritiek krijgt.

Activisten en sympathisanten noemen sociale kantelpunten vaak als instrumenten voor sociale verandering en klimaatbescherming. Het idee dat 25% van de aanhangers van een plan verandering kan bewerkstelligen, is populair. Maar blijft deze conclusie overeind onder de druk van sociale media?

De toekomstscenario's van het CPB laten klimaatverandering vrijwel onbelicht, waardoor de uitkomsten zo goed als onbruikbaar zijn. Duurzaamnieuws voegde een beeld toe dat kan ontstaan als we de huidige regering haar gang laten gaan.

Premier Schoof en zijn kongsi hebben eindelijk een regeerprogramma geproduceerd. Daarover ontstond - natuurlijk -  meteen de nodige commotie. Want iedereen verliest.

We moeten onze economie en technologie radicaal aanpassen om zelfs maar een basis levensstandaard voor iedereen te kunnen handhaven, laat nieuw onderzoek zien.

De politie blijkt deelnemers aan vreedzame demonstraties onaangekondigd thuis op te zoeken en te bevragen. Volgens XR, Extinction Rebellion is dat onwettig. De organisatie eist van de verantwoordelijke minister dat deze praktijk stopt.

In de lezingserie Macht en onmacht bespreekt Studium Generale samen met wetenschappers vanaf 5 september de staat van de Nederlandse democratie. Projectondersteuner Pien Barnas vraagt zich in deze inleiding af hoe radicaal-rechts zo groot kon worden. En kan de geest weer in de fles?

Ondanks alle voornemens en beloften is nog steeds niemand in staat gebleken om de klimaatproblemen op te lossen. Dat komt door de dwangmatige behoefte aan meer energie, denkt Jac Nijsen. Het is een verslaving die het klimaatdenken met zware ankers op zijn plek vastlegt. Hij ging op zoek naar die ankers. Neem er even de tijd voor (een kwartiertje).

Soms voelt het triest om gelijk te hebben. Dat overkwam me bij het lezen van het onderzoeksverslag van The Guardian, waarin wetenschappers de moed verliezen over de kans om het klimaat - en onszelf - nog te redden.

Het Europese kiezerspubliek is niet langer verdeeld in links en rechts, maar in vijf “crisisstammen”, stelt onderzoek door de European Council on Foreign Relations. Elk van die stammen reageert op een crisis.