Het bedrijfsleven ziet zich geconfronteerd met wisselende en vaak tegenstrijdige signalen over klimaatverandering. Wat de politiek zegt te willen strookt meestal niet met de maatregelen die regeringsleiders bereid zijn te nemen. Dat levert aanzienlijke financiële risico’s op voor bedrijven. De klimaatverandering zoals deze zich nu al voordoet dwingt bedrijven om de economische risico’s in kaart te brengen. Schroders Investment Management maakte een dashboard dat de klimaateffecten van een aantal maatregelen doorrekent en met elkaar vergelijkt. De conclusie: de temperatuurstijging beperken tot 2 graden is een illusie.
Tijdens de klimaatconferentie in Parijs is de ambitie uitgesproken om de gemiddelde temperatuurstijging niet meer te laten zijn dan 2 graden boven de temperatuur van 1850. Dat is de grens die de wetenschap als ‘min of meer’ veilig beoordeelt. Maar zelfs op het moment van die afspraak waren de ingediende plannen bij elkaar onvoldoende om de stijging daartoe te beperken.
Veel eerder was al duidelijk dat de kosten om dat niveau te realiseren enorm zullen zijn. Die kosten zullen moeten worden opgebracht door de wereldeconomie, alle bedrijven met elkaar. Maar een duidelijk inzicht in welke investeringen en maatregelen zullen leiden tot effectieve temperatuurbeheersing was er nog niet.
Andrew Howard, hoofd duurzaamheidsresearch van Schroders Investment Management ontwikkelde een dashboard dat op basis van 12 verschillende maatregelen en ontwikkelingen doorrekent wat de resultaten zijn voor de temperatuurstijging, elk afzonderlijk en met elkaar gecombineerd.
BNP krimpt 50%
De uitkomsten van de analyses laten een bandbreedte zijn die er niet om liegt. Wanneer we Italië als voorbeeld nemen voor de gemiddelde emissie van broeikasgassen per hoofd van de bevolking, zou dat een globale toename betekenen van 35%. Om de toename tot die hoogte te beperken zou al een jaarlijkse investering van $ 250 miljard nodig zijn. En uiteindelijk zou het wereldwijde BNP tot de helft krimpen, als gevolg van de schade door een temperatuurstijging van 6 graden Celsius.
Het ‘ideale’ scenario daartegenover zou inhouden dat de emissies beperkt moeten worden tot het huidige niveau van Vietnam, oftewel een gemiddelde daling van 65%. Daarvoor zou elk jaar $2 biljoen nodig zijn. Maar de invloed op het wereld-BNP zou zo kunnen worden beperkt tot +/- 2% en de temperatuurstijging tot 2 graden.
Howard baseerde zijn berekening op de prognoses van het Internationale Energy Agentschap IEA en combineerde die met een aantal indicatoren zoals de al eerder genoemde politieke ambitie, die werd vergeleken met het mogelijke effect van de geformuleerde plannen.
Er werd doorgerekend wat het effect zou zijn als we allemaal zo snel mogelijk elektrisch gaan rijden, met alle gevolgen voor het opwekken van de benodigde stroom en de daaraan gekoppelde uitstoot.
Het zelfde werd gedaan met de huidige daadwerkelijke investeringen in olie en gas, in steenkool, in hernieuwbare energie. Wat zijn de effecten van het daadwerkelijke politieke beleid en van de mate van betrokkenheid van de burgers bij klimaatverandering. Wat deze laatste betreft correspondeert 90% betrokkenheid met 2 graden temperatuurstijging. Als de huidige investeringen in olie en gas productie maatgevend zijn, wordt dat bijna 8%.
Temperatuur stijgt 4.1 graden
De 4,1 graden temperatuurstijging die uit een samenvoeging van alle berekende indicatoren komt valt daarmee vergeleken misschien nog wel mee, maar ligt volgens wetenschappers ver buiten de veilige grenzen.
Daarmee hebben we onszelf met een stevig probleem opgezadeld: we zullen nu twee dingen tegelijk moeten doen. We moeten doorgaan met zware investeringen in het terugdringen van de emissies van broeikasgassen. En we zullen tegelijk zwaar moeten investeren om ons weerbaar te maken tegen de onvermijdelijke gevolgen van extreem weer als gevolg van de niet meer te stoppen opwarming en daaruit voortvloeiende klimaatverandering. En elke minuut dat we daarmee wachten wordt de financiële last groter. Wordt vervolgd.
