Politici beweren dat we auto kunnen blijven rijden, dat we kunnen verdienen aan de opwarming, dat de economie kan blijven groeien. En: dat er dus geen reden is om angst te ‘communiceren’ (Rutte, september 2019).
Maar mensen worden bang. Nog even en ze raken in paniek. Is het raar? Maakt u het daar zelf niet naar, politici? Door de dreiging van tekort aan water? Door de mensen te laten stikken in hun vervuilde lucht? U weet het, politiek: de aarde moet genezen. Het kan niet zo blijven als het is. Het moet anders. Behoorlijk anders. Er worden grote daden geëist. Hoe komt het dat die zo halsstarrig niet worden verricht? Moeten we ons niet afvragen of politici wel de mensen zijn die dat kunnen?
Het heet dat politici niet opgewassen zijn tegen het bedrijfsleven. Dat ze er niet onderuit kunnen om subsidies aan vervuiling te blijven verstrekken. Om producenten hun schadelijke gang te laten gaan. En wij roepen steeds luider en steeds massaler dat ze dat wel moeten doen, ingrijpen in het bedrijfsleven, eindelijk. En ze doen het niet.
Wat is er eigenlijk aan de hand met de mensensoort politicus?
Er is iets aan de hand dat we niet krijgen te zien, dat geheim is. Maar dat wel alles blokkeert. Het is de meest werkzame factor die maakt dat politici niets doen. Waar we te hoop tegen lopen en waartegen we te hoop zullen blijven lopen. Dit is de angst bij politici. Politici zijn als de hazen die verstard in de lamp blijven kijken. Het is allemaal te groot, te veel, te ingrijpend, niet te overzien. Ze durven niet.
Bij uitstek politici zijn angsthazen, omdat ze hun angst met macht compenseren en zo denken met angst niets meer te maken te hebben. Niks aan de hand. En intussen is de angst de kracht die regeert. Angst is de ware vijand waar we het tegen op te nemen hebben.
Iemand in de ban van angst is niet in staat tot grote daden. En grote daden zijn nodig. In plaats van het systeem te blijven faciliteren (wat politici gewend zijn), moet er nu zand in de machine. Producenten moeten overgaan op schoon produceren en ze moeten minder produceren. Om de plundering te keren. Maar producenten willen niet minder produceren, dus moeten ze worden gedwongen. U weet het, politiek: het aantal vluchten op Schiphol moet op z’n minst worden gehalveerd. Het kan niet anders. En het is niet erg. De productie van auto’s flink ingekrompen. En zo ook het wegennet. Het openbaarvervoer moet stevig uitgebreid. Tiny houses moeten massaal worden gebouwd.
U weet het, de grond mag niet meer worden uitgeput voor de export. De landbouw moet duurzaam. De veestapel kan worden gehalveerd. Mensen moeten worden aangezet om minder te consumeren (in plaats van meer). Reclame moet worden verboden. Want de aarde moet genezen.
Kortom: het vuil eruit, de zuivering erin. Het meer eruit, het minder erin. Industrie zal worden beboet. Bedrijven zullen omvallen. Mogelijk zal er minder te verdienen zijn, zeker minder te consumeren.
Wie durft dit aan? Dit is de hele kwestie. Politici hebben de ruggengraat niet. Ze durven niet en daarom kunnen ze het niet. Politici, met hun uitvlucht naar macht, zijn lafaards die niet opgewassen zijn voor hun taak om leiding te geven als het moeilijk wordt. Die met lege handen staan. Die de mensen in de steek laten – niet in staat om chaos en paniek te voorkomen. In plaats van te doen waar leiders voor zijn: de mensen in bescherming te nemen, door ze stap voor stap door de transitie te loodsen.
De mensen zijn bereid. Ze willen goede leiding.
We hebben niets aan mensen die niet durven. Mensen die zich door angst laten blokkeren zijn onbruikbaar voor het verstandig doorvoeren van de noodzakelijke omvorming. De grote maatregelen moeten worden genomen. Er moet worden gezorgd dat de aarde geneest en dat het leven van de mensen, in heel andere vorm, door kan gaan. Dat de harmonie bewaard blijft.
We hebben mensen nodig die voor zichzelf kunnen instaan. Die angst hebben overwonnen, die moed hebben opgebouwd. Die van zichzelf inzicht eisen, kwaliteit en daadkracht. En die daardoor vrij zijn om te doen wat nodig is. Hoe moeilijk ook.
Ze zijn er genoeg. Wij zullen ze herkennen, de wijze mensen met het vermogen leiding te geven. Dit is: in staat het goede en het redelijke in de gemeenschap te verwezenlijken. Zij zullen zich voordoen.
Helen Gerretsen
