China heeft opnieuw een bewogen zomer achter de rug met record hittegolven, dodelijke overstromingen en typhoons. Het extreme weer lijkt effect te hebben: 94 procent van de Chinezen is het ermee eens dat China achter het klimaatakkoord van Parijs moet staan. Maar tegelijk blijken velen niet goed te weten wat dat precies inhoudt.
De impact van de klimaatverandering wordt zowel op het platteland als in de stad gevoeld en lijkt de interesse van de bevolking in de klimaatverandering te vergroten. Maar zal dat een blijvend effect hebben en maken de Chinezen zich erg zorgen over het klimaat?
Steun van bevolking
Het antwoord is ja: naarmate de regering zichzelf in een internationale leidersrol manoeuvreert in de strijd tegen de klimaatverandering, blijkt uit verschillende enquêtes dat de bevolking die strategie steunt. Een nationaal onderzoek vorig jaar wees bijvoorbeeld uit dat 94,4 procent van de respondenten van mening is dat de klimaatverandering een feit is, en twee derde is het eens met de wetenschappelijke consensus dat vooral de mens daarvoor verantwoordelijk is.
Twee verschillende onderzoeken, een door het China Centre for Climate Change Communication (China 4C) in 2017 en een ander door het Innovative Green Development Program (iGDP) in 2018 tonen aan dat de Chinese houding tegenover de klimaatverandering gevormd wordt door een intense overheidscampagne en bezorgdheid over de luchtkwaliteit.
De overheid op kop
China heeft verschillende initiatieven gelanceerd om de economische groei te ontkoppelen van een verdere stijging van de uitstoot. Dat begon na de klimaattop in Kopenhagen in 2009, toen elke hoop op een bindend internationaal klimaatakkoord aan diggelen lag en tegelijk binnenlandse milieuthema’s zoals luchtvervuiling aan belang toenamen.
Overheidscampagnes om energiebesparing en een klimaatvriendelijke levensstijl aan te moedigen kregen veel aandacht in de media. Hetzelfde geldt voor de rol die China speelde tijdens de klimaatonderhandelingen in Parijs in 2015.
Het is dus niet verrassend dat, als ze gevraagd wordt wie een grotere rol moet spelen in de strijd tegen de klimaatverandering, respondenten van de iGDP-studie in grote getale naar de overheid wezen. Op een schaal van 1 tot 5 kreeg de overheid 4,11, gevolgd door de media, milieuorganisaties, individuen en bedrijven.
Steun
De overheid krijgt ook bijzonder veel steun (97 procent) om de uitstoot van broeikasgassen aan banden te leggen en in het Klimaatakkoord te blijven (94 procent).
Echter, als die antwoorden geanalyseerd worden, blijkt dat de respondenten de thema’s misschien niet helemaal begrijpen. Jia Hepeng, voormalig hoofdredacteur van Science News, wijst er bijvoorbeeld op dat mensen mogelijk het verschil niet kennen tussen de totale uitstoot van CO2 en de koolstofintensiteit van de economie (de hoeveelheid CO2 die geproduceerd wordt per eenheid van het bbp).
Nochtans hebben de verschillende doelstellingen een heel andere socio-economische impact. De iGDP studie lijkt op dat onbegrip te wijzen: hoewel 83 procent van de ondervraagden zegt dat ze het concept van een CO2-arm beleid kennen, zegt maar 29 procent dat ze het “erg goed kennen”.
Link met luchtvervuiling
In de Chinese publieke opinie blijkt de klimaatverandering als thema sterk gelinkt aan de luchtvervuiling: in de China 4C-studie zegt 72 procent van de respondenten dat de twee thema’s verband houden.
De respondenten zeggen ook dat de verslechterende luchtkwaliteit het klimaatrisico is dat hen het meeste zorgen baart, gevolgd door de toegenomen risico’s op ziekte, droogte, overstromingen, smeltende gletsjers, hongersnood en voedseltekorten.
Mogelijk heeft die sterke band te maken met de afhankelijk van China van steenkool als belangrijkste bron van energie, en de toegenomen bezorgdheid voor de gezondheidsrisico’s van luchtvervuiling.
Ook in de iGDP-studie wordt luchtkwaliteit gezien als het belangrijkste aspect voor een stad die zich CO2-arm wil ontwikkelen, gevolgd door openbaar vervoer, waterconsumptie en afvalverwerking. Inwoners van grotere steden zoals Beijing en Guangzhou zijn op dat vlak het meest progressief.
Kleine stappen populair
De iGDP-studie vroeg ook welke stappen de bevraagden zelf bereid zijn te nemen in de strijd tegen de klimaatverandering. Daaruit blijkt dat ze vooral ontvankelijk zijn voor relatief makkelijke stappen, zoals kiezen voor openbaar vervoer of afval sorteren. Grotere gedragsveranderingen, zoals de aankoop van een schone auto of een verandering van het eetpatroon, kunnen op veel minder enthousiasme rekenen.
Opvallend is wel dat de Chinees geld over heeft voor de strijd tegen de klimaatverandering: meer dan de helft van de respondenten is bereid jaarlijks 100 yuan (12,5 euro) te betalen voor CO2-compensatie van hun uitstoot. Die resultaten liggen in lijn met eerdere studies, waaruit al bleek dat Chinezen bereid zijn meer te betalen voor hun energie als die uit hernieuwbare bronnen zou komen.
Het Climate Change in the Chinese Mind 2017-onderzoek is gevoerd door het China Centre for Climate Change Communication (China 4C) via telefoononderzoek in 2017. Meer dan vierduizend mensen tussen 18 en 70 jaar uit 336 Chinese steden werden bevraagd.
Het Public Perceptions on Low-Carbon Cities-onderzoek werd in 2018 gevoerd door het Innovative Green Development Program (iGDP), en bevroeg tweeduizend mensen uit 20 steden.
Dit artikel is eerder verschenen op Climate Home News.
