Pas op voor gazonitis

Niet helemaal vergelijkbaar met Covid-19, want weliswaar een menselijke aandoening, jaarlijks terugkerend, en vrij onuitroeibaar, maar in tegenstelling tot Covid op korte termijn niet schadelijk voor degene die er aan lijdt, is een ziekte die zich vanaf de tweede wereldoorlog vanuit Wimbledon (UK) over de hele wereld heeft verspreid. Ik bedoel de gazonitis. In België ook bekend als grasperk-koorts of pelousitis. Deze ziekte, die erop neer komt acuut te willen wegmaaien wat meer als twee centimeter boven de grond groeit, is hoogst besmettelijk, duur, en ook vrij klimaatdestructief. 

De besmettingskans is groot omdat gazonitis zich op een veelheid van menselijke neigingen kan vermeerderen. Ik noem er een paar:

• De angst overwoekerd te worden (onkruid, mossen, distels).
• Weerzin tegen alles wat zomaar zijn eigen gang gaat. Bizar is wel dat lijders aan gazonitis vaak enthousiast projecten toejuichen die neerkomen op het uitzetten van beren en wolven in gebieden waar talloze veeboeren de kost proberen te verdienen.  
• Verslaving aan ideaalbeelden in films.
• De vrees niet voor normaal te worden aangezien omdat je nog niet op tijd gemaaid hebt.
• Ik maai dus ik besta.

Oké, het zal een combinatie van al die dingen zijn, of iets anders, want elk mens heeft zijn eigen smaak. Het laat me eigenlijk koud, en roken is erger, ware het niet dat momenteel de biodiversiteit instort, en het klimaat naar onleefbaarheid evolueert. Komt dat door gazonitis?

Ja ook. In de eerste plaats kleeft aan die sport met al haar motorisch geweld en toeleverende industrie een heel behoorlijk emissieplaatje. In de tweede plaats is dit superkort houden van de grasmat superslecht voor het insectenleven om ons heen. Voor spinnen, mijten, vliegen, springstaarten, duizendpoten, kevers, bijen, hommels is uw grasmat hun winkel, en thuis. Ze hebben zomers bloei van gras en kruiden nodig om hun levenscyclus te volbrengen, en ’s winters stengelig materiaal om te overleven. 

Dit wordt al dertig jaar onderkend. Er zijn in Europa grote subsidiestromen de landbouw ingesluisd om boeren te verleiden niet voor 15 juli te maaien om op die manier de razendsnelle daling van insecten- en vogelsoorten te remmen. Maar weinig boeren lieten zich verleiden dat pad te bewandelen. Het was te smal voor hun tractoren, zeg maar. De afbraak gaat door, en wordt nu heviger versneld door de klimaatveranderingen die veel desynchronisatie op de tijdsschaal van voedsel-beschikbaarheid en reproductieperioden van alles wat rond uw huis leeft veroorzaakt. Merels, egels, hagedissen, padden, hommels en insecten tateren allemaal achteruit. Verruwing van gazons die als een lappendeken onze woongebieden dooraderen, zou dat kunnen keren.  

Een tweede voordeel van het gazon te laten uitgroeien en maar éénmaal per jaar te maaien, bijvoorbeeld met een zeis of bosmaaier, is het feit dat vanwege de steeds frequentere en heviger hittegolven dit de enige manier is om überhaupt nog begroeiing rond uw huis over te houden. Lang gras vol kruiden houdt heel veel vocht en reserves vast en voorkomt dat tijdens hitte en droogte de grond meteen beton wordt, de kale grasmat dood gaat, de humus eronder verbrandt, en het bodemleven (incl. wormen) totaal wordt uitgeroeid. 

Dus, strijk eens over uw hart, maai minder, en gun het leven om u heen ruimte en plek voor groei, bloei, en aftakeling, zodat het zich kan voortzetten tot in lengte van tijd. 

Jac B. Nijssen

PS: ook MO* schreef er al over en kijk meteen ook even bij ByeByeGrass