De grote klap komt er aan, zegt nieuw onderzoek
In 1972 schudde de Club van Rome de wereld wakker met de mededeling dat onze bronnen eindig zijn, en dus ook de capaciteit om te groeien. Limits to Growth, heette het rapport waarop de prognose werd gebaseerd, Grenzen aan de Groei. Naast bijval ontving het rapport ook een ongemeen grote dosis scepsis. Er gebeurde toch niets verontrustends?
Die scepsis kan nu bij het grof vuil worden gezet, volgens een recent rapport van de Universiteit van Melbourne. De Australische wetenschappers gingen opnieuw aan de slag met de zelfde uitgangspunten en herberekenden de reserves op basis van recente data. Hun conclusie is nog wat sterker dan de verwachting van mede-auteur van het oorspronkelijke rapport, Jorgen Randers. Duurzaamnieuws publiceerde kort geleden nog een interview met hem, waarin hij de komende veertig jaar als beangstigend betitelde. De Australiers stellen in de Engelse krant The Guardian dat we afstevenen op een mogelijk totale ineenstorting van het huidige systeem.
Het oorspronkelijk onderzoek betrof industrialisering, bevolking, grondstoffen, voedsel en vervuiling. Op basis van werkelijke gegevens tot 1970 werden prognoses gemaakt tot 2100, uitgaande van voortzetting van de trend zonder bijzonder ingrijpen (het business-as-usual of BAU scenario), tot de effecten bij maximale aanpassing door politiek en bedrijven. Die aanpassing heeft tot nu toe nauwelijks plaatsgevonden.
Klik afbeelding om te vergroten
Om te zien of de Club van Rome destijds gelijk had, heeft Dr Graham Turner de progoses van toen vergeleken met de werkelijke cijfers sinds 1970. En de uitkomsten komen bijna naadloos overeen met de voorspellingen van toen op basis van het BAU scenario. Zie de grafieken.
Zoals de onderzoekers al in 1972 voorzagen zorgt een snel groeiende bevolking voor een toenemende vraag naar materiele welvaart, waardoor extra veel grondstoffen nodig zijn. Het beeld dat we de laatste veertig jaar hebben gezien.
Naarmate meer grondstoffen schaars worden, worden ze duurder en vergt de productie meer kapitaal. Uiteindelijk zakt de industriele productie hierdoor in. Dat moment werd destijds rond 2015 voorzien.
Vanaf dat moment ontstaat een domino-effect van teruglopende voedselproductie, bezuinigingen op gezondheidszorg en onderwijs met een toenemend sterftecijfer als gevolg, en met vanaf 2030 een sterk afnemende bevolking. De levensstandaard valt uiteindelijk terug naar een niveau zoals rond 1900.
Turner en zijn team hebben geen hard bewijs gevonden voor het omslagpunt. Maar dat wordt ook pas tussen 2015 en 2030 verwacht. Wat we wel al zien zijn de voortekenen in de vorm van financiele en economische crises, volatiele voedselprijzen en de eerste tekenen van klimaatverandering. Met Peak Oil in zicht (of net achter de rug) kunnen we de borst wel nat maken.
Natuurlijk kunnen er op ieder moment ontwikkelingen plaatsgrijpen die de uitkomst van de prognoses beïnvloeden, vertragen of versnellen. Er kan op grotere schaal oorlog uitbreken. Of er kan een plotselinge, wereldwijde consensus ontstaan over de aanpak van klimaatverandering en economie.
Maar er is opnieuw en overtuigend aangetoond dat we met de huidige aanpak op een crashkoers liggen. De Titanic heeft de ijsberg in zicht.
Meer artikelen uit de categorie: Nieuws
Alvast bedankt - en blijf gezond!
Wat ik allemaal las, waren onderbuik-reacties van alpha’s. Ik wacht met spanning op een bèta’Ratio-denker met kwantitatieve gegevens. vb: Hoe lang zijn er kwantitatieve-geg*s[jaartal]
http://www.wijthorbecke.nl/nieuws-over-en-scheuren-in-de-hondsbossche-zeewering/
Onze Rijksoverheid heeft voor klachten Contactformulieren en als er onvoldoende informatie aanwezig is wordt de vraag doorgestuurd naar het ministerie. Helaas krijg je van dit ministerie geen bevestiging en als je dan belt verwijzen ze naar het Kenniscentrum en naar Rijkswaterstaat. Het Kenniscentrum behandeld echter alleen planschade gevallen en Rijkswaterstaat verschuilt zich achter wettelijke regels. Onderwijl gaat de luchtvervuiling door zandhoppers die op kankerverwekkende zwavelhoudende dieselolie varen rustig door aan de kust tussen Bergen en Schagen. Bij rustig weer hangen er gele zwavelhoudende uitlaatgaswolken die de strandrecreanten en kustbewoners als een sluipmoordenaar overvallen. De plaatselijke milieudienst is op de hoogte maar laat niets van zich horen. Dit is de exportreclame van ons land. Nederland is de beste als het om kustwerken met natuurvervuiling gaat!
Als de natuur haar selektie niet meer kan doen plaatsvinden, worden vele levende wezens tikkende tijdbommen. Resistente long-, darm-, en geslachtsziekten zullen de balans herstellen.
Joost, “hoeveel minder grondstof- en energieintensief de industrie is geworden. Kijk maar eens hoeveel productiever de landbouw is geworden.”
Kan je voor die bewering ook cijfers en een link geven (in functie van tijd en bevolkingsaantallen), of heb je dit net verzonnen?
@ h.honnest,
“Wat ontbreekt is een overtuigende visie op een ombuiging naar een duurzaam economisch model dat welvaart garandeert voor de hele wereldbevolking”
Die zal er nooit komen, een mooie uitvlucht om niets te doen.
@Joost van der Eijk,
“Optimisme en innovatie moeten onze gereedschappen zijn”
Alle geloof in de techniek, die het wel zal oplossen, alsof dat vanzelf gaat
@Marc ten Hove zegt: 3 september 2014 om 12:28
@h.honnest: vergeet die transitie maar, ik ben bang dat het ‘Survival of the Richest’ gaat worden.
Wat betreft kosten van electriciteit, kijk eens op http://www.sciencedirect.com/science/article/pii/S0301421514001141
Daar kun je zien dat electriciteit opgewekt met Windenergie de electriciteitsprijs sinds 2008 lager maakt in Spanje. Dat is geen theoretisch onderzoek maar de praktijk.
Dit onderzoek zegt “als we zo doorgaan, dan…”
De tijdlijnen van de Club van Rome zijn niet uitgekomen. Niet omdat het onderzoek slecht was, maar omdat er onmiddelijke aanpassing plaatsvond. Kijk maar eens hoeveel minder grondstof- en energieintensief de industrie is geworden. Kijk maar eens hoeveel productiever de landbouw is geworden.
Die grote klap komt er dus niet en nooit. De mensheid past zich aan. Olie, andere grondstoffen, overbevolking. Allemaal uitdagingen waar de mensheid zich, zonder grote catastrofes op aanpast.
Alarmistische praat is wat mij betreft ongepast. Optimisme en innovatie moeten onze gereedschappen zijn.
@h.honnest: vergeet die transitie maar, ik ben bang dat het ‘Survival of the Richest’ gaat worden, dus de rijkste mensen zullen het langste overleven. Daarnaast zullen mensen die met de natuur leven het ook wel weer overleven, maar de rest zal letterlijk vechten om de laatste drupjes olie…
Eigenlijk kan iedereen op zijn klompen aanvoelen dat er ergens grenzen moeten zitten aan de potentie van materiële groei op bol (wereld) met een bepaald oppervlak en een bepaalde inhoud.
De vraag is meer of we zin hebben om het pad van BAU te verlaten, wat ons op korte termijn zoveel (tijdelijke) rijkdom oplevert. En als we daar absoluut geen zin in hebben, lijkt de beste strategie om dan maar de kop in het zand te steken.
Opvallend is dat zelfs mensen die volledig overtuigd zijn dat we op een economische en milieucatastrofe afstevenen, toch vast blijven houden aan het oude economische model, vooral omdat niet duidelijk is hoe we het dan wél aan moeten en kunnen pakken.
Wat ontbreekt is een zeer overtuigende visie op een ombuiging (transitie) naar een duurzaam economisch model dat (een bepaalde graad van) welvaart garandeert voor de hele wereldbevolking. Alle fantastische initiatieven daartoe ten spijt.
Persoonlijk blijf ik wel hopen dat die visie al in de maak is en de transitie zelfs al beginnend in gang is gezet, zodat we over enkele decennia zullen kunnen concluderen dat het begin van de 21e eeuw het begin vormde van de ommekeer naar het dan gangbare duurzaam economische model.
Een zeer interessant onderzoek.
Echter de resultaten zijn geen verrassing.
Bijvoorbeeld in 2009 is er een rapport gepubliceerd door het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) met dezelfde strekking, zie https://wuala.com/EnvironmentScience/Information/World3/Growing%20within%20Limits.pdf , bijvoorbeeld ´Text Box 2.1: Comparing Limits to Growth to 1970-2000 trends´ voor vergelijkbare grafiekjes.