Jorgen Randers: “De komende veertig jaar worden beangstigend”
Jorgen Randers is een van de auteurs van het beroemde rapport van de Club van Rome, dat in 1972 de wereld wakker schudde met de mededeling dat onze bronnen eindig zijn, en dus ook de capaciteit om te groeien. Limits to Growth, heette het, Grenzen aan de Groei. Dat was meer dan veertig jaar geleden. Hij schreef een nieuw boek (2052, een voorspelling van de wereld over de volgende veertig jaar), waarin hij veertig jaar vooruit kijkt. Wat hij ziet stemt nogal somber.
Of dat de bedoeling was? Randers: “Ik heb veertig jaar aan duurzaamheid gewerkt. Nu ben ik oud en constateer ik dat ik heb gefaald, want de wereld is vandaag de dag nog minder duurzaam dan hij veertig jaar geleden was. Dat ik het boek heb geschreven is uitsluitend omwille van mijn eigen geestelijke gezondheid. 2052 is eigenlijk niet meer dan een beschrijving van het soort wereld dat we, als wereldgemeenschap, voor onszelf gaan kiezen gedurende de volgende veertig jaar.”
Die wereld ziet Randers als een samenleving met een lage groei in de rijke wereld, aanhoudende werkloosheid, sociale frictie en toenemende ongelijkheid. Gedomineerd dus door het soort problemen dat ontstaat wanneer je niet meer bij machte bent om de economie te laten groeien. En dat tegen een achtergrond van doorzettende klimaatverandering met steeds extremer weer en bijbehorende rampen door droogte, overstromingen, bosbranden en een stijgende zeespiegel. De gevolgen zijn onvoorspelbaar en worden angstaanjagend extreem. Zo kan bij voorbeeld ook de vergrijzing exploderen, als gevolg van afnemende vruchtbaarheid in steeds meer en grotere steden.
En dan? “Dan niets”, zegt Randers. “Ik denk dat er helemaal niets gaat gebeuren de komende veertig jaar. Het is natuurlijk simpel genoeg om iets aan de situatie te doen; we weten precies wat er voor nodig is om het klimaat in de hand te houden. Maar niets doen is (nu) goedkoper, met als gevolg dat mensen niet stemmen voor een aanpak die hun geld kost. Het is triest om te zien dat de meeste mensen in het rijke Westen nu niet bereid zijn om de extra uitgaven te doen waarmee alle problemen kunnen worden voorkomen. En de vrije markt gaat het zeker niet oplossen. Een sterke overheid met een wijs beleid heeft mijn voorkeur.”
Dit is een vrije weergave van een interview van Jorgen Randers met ISO
Meer artikelen uit de categorie: Inzicht
Alvast bedankt - en blijf gezond!
Team Duurzaamnieuws
@André Biemans zegt 27 augustus 2014 om 21:02: Geen consumenten = geen markt.
Wanneer je op de link van mijn bijdrage van 27 augustus 2014 om 08:30 kijkt, dan zie je dat China verantwoordelijk is voor 42% van de commited toekomstige CO2 uistoot, de VS voor 11% en Europa voor 9%.
Verder kun je zien dat gegeven de kapitalistische maatstaf de Cost-of-Planet van Chinese CO2 uitstoot 2X het GDP van China is.
Ik zou dus je stelling willen wijzigen in: Geen consumptie van chinese produkten = geen chinese markt.
Een realistische pessimist, deze man, dus geloofwaardig. Daarom ga ik zijn boek niet lezen. Gelukkig heb ik geen kinderen en over 40 jaar ben ik er toch niet meer. De heilige ‘markt’ (lees: consumentisme) is te sterk voor de willoze, gemiddelde aardbewoner. Leef je leven en maak geen kinderen is de beste manier om de invloed van de ‘markt’ onderuit te halen. Geen consumenten = geen markt.
Op https://wuala.com/EnvironmentScience/Information/Accounting/CO2 is ook achtergrond info te vinden, waaronder een zeer recent research rapport (26 augustus 2014) over toekomstige CO2 emissies welke nu reeds gecommit zijn doordat de centrales reeds gebouwd zijn.
Het aantal fossiele centrales welke wereldwijd gebouwd worden neemt nog steeds toe in plaats van af !
Er wordt door de redactie opgemerkt dat de markt dit zeker niet gaat oplossen. Dit is een understatement. De markt heeft er alle belang bij de wereld te versimpelen. Haar als een vrolijke kermis voor te stellen. De problemen te bagatelliseren. De markt bedreigt de landbouw, de biodiversiteit, de kleinschaligheid. De markt jaagt de CO2 productie op (denk aan steenkoolstroom). De markt jaagt de kleine producent over de kling.
En nog is de markt niet tevreden: overheden moeten kleiner, grenzen moeten geslecht, meer zaken aan de markt overgelaten.
Anton Remmers
Op wuala.com/EnvironmentScience/Information/World3 is meer achtergrond info te vinden.