Het aantal officieel bevestigde gevallen van de nieuwe coronavirusziekte COVID-19 en waarop veel commentaren van nationale en internationale media worden gebaseerd, onderschat het werkelijke aantal infecties dramatisch. Dat suggereert een recent rapport van de Universiteit van Göttingen.
Om de kwaliteit van officiële gegevens te testen hebben dr. Christian Bommer en professor Sebastian Vollmer van de universiteit van Göttingen schattingen van COVID-19 sterfte en tijd tot overlijden gebruikt uit een recent onderzoek dat is gepubliceerd in The Lancet Infectious Diseases . Uit hun gegevens blijkt dat landen gemiddeld slechts 6% van de coronavirusinfecties hebben ontdekt en dat het werkelijke aantal geïnfecteerde mensen wereldwijd al enkele tientallen miljoenen heeft bereikt.
Onvoldoende en vertraagde tests kunnen verklaren waarom in sommige Europese landen, zoals Italië en Spanje, veel meer slachtoffers vallen (vergeleken met gerapporteerde bevestigde gevallen) dan in Duitsland, dat naar schatting 15,6% van de infecties heeft ontdekt. In Italië is dat slechts 3,5% en in Spanje 1,7%. Het detectiepercentage is zelfs nog lager in de Verenigde Staten (1,6%) en het Verenigd Koninkrijk (1,2%) - twee landen die veel kritiek hebben gekregen van deskundigen op het gebied van de volksgezondheid vanwege hun vertraagde reactie op de pandemie.
Daartegenover heeft Zuid-Korea bijna de helft van alle SARS-CoV-2-infecties ontdekt. De auteurs schatten dat Duitsland op 31 maart 2020 460.000 infecties had. Op basis van dezelfde methode berekenen ze dat er dat in de Verenigde Staten meer dan tien miljoen waren, in Spanje meer dan vijf miljoen, in Italië ongeveer drie miljoen en in het Verenigd Koninkrijk ongeveer twee miljoen infecties. Op dezelfde dag meldde de Johns Hopkins University dat er wereldwijd minder dan 900.000 bevestigde gevallen waren. Dat betekent dat de overgrote meerderheid van de besmettingen onopgemerkt bleef.
Sebastian Vollmer, hoogleraar ontwikkelingseconomie aan de universiteit van Göttingen, zegt: “Deze resultaten betekenen dat overheden en beleidsmakers uiterst voorzichtig moeten zijn bij het interpreteren van aantallen besmettingen voor planningsdoeleinden. Dergelijke extreme verschillen in de hoeveelheid en kwaliteit van tests die in verschillende landen worden uitgevoerd, maken dat officiële dossiers grotendeels niet informatief zijn en geen nuttige informatie bieden. " Christian Bommer vult aan: "Er zijn dringend grote verbeteringen nodig in het vermogen van landen om nieuwe infecties op te sporen en het virus in te dammen."
