Bedrijven die zijn opgenomen in de beursindex FTSE100 worden mogelijk geconfronteerd met een gezamenlijk verlies van $ 1,6 trillion (€1,6 biljoen) aan marktkapitaal als ze bij hun besluitvorming niet uitgaan van de natural capital benadering. Dat is een conclusie van nieuw onderzoek door de Britse Natural Capital Finance Alliance (NCFA). Critici stellen echter dat deze methode ons de planeet kan kosten.
De NCFA heeft een nieuw digitaal hulpmiddel ontwikkeld dat een geldwaarde toekent aan natuurlijke hulpbronnen. Daarmee kunnen investeerders zien in hoeverre de bedrijven aan wie zij lenen of waarin ze investeren, afhankelijk zijn van natuurlijke hulpbronnen zoals bossen, oceanen en schone lucht.
De NCFA is een gezamenlijk initiatief van het UN Environment Programme Finance Initiative en non-profit Global Canopy. Het heeft de technologie gebruikt om te analyseren hoeveel FTSE100-bedrijven kunnen verliezen als ze hun huidige negatieve effecten op natuurlijke hulpbronnen en de planeet voortzetten.
Van de 18 sectoren die deel uitmaken van de FTSE100, zijn er 13 betrokken bij productieprocessen die in hoge mate afhankelijk zijn van natuurlijke bronnen. De sectoren omvatten olie en gas, landbouw, aquacultuur en bosproducten.
Om dit risico te beperken, roept de NCFA bedrijven op om ecosysteemgericht management te integreren in de economische besluitvorming door een financiële waarde toe te kennen aan natuurlijke hulpbronnen. De organisatie moedigt beleggers ook aan om hun nieuwe tool, ENCORE, te gebruiken om beter geïnformeerde beslissingen te nemen over waar ze willen investeren.
Maar: veel natuurlijk kapitaal is onvervangbaar
Het totale natuurlijke kapitaal van de wereld werd in 2010 gewaardeerd op £ 53 biljoen door het Milieuprogramma van de Verenigde Naties, en sindsdien zijn er talloze rapporten verschenen die de potentiële voordelen van een natuurlijke kapitaalbenadering laten zien.
Toch is er ook stevige kritiek op de benadering. Sommige experts hebben gesuggereerd dat boekhouden met natuurlijk kapitaal een ramp kan zijn voor duurzaamheid en een ineffectieve manier om de financiële gemeenschap te betrekken bij milieukwesties. Immers, door er een prijs aan te koppelen wordt de suggestie gewekt dat de natuur naar believen kan worden gebruikt zolang er maar wordt betaald.
Maar in tegenstelling tot gangbare producten wordt er lang niet voor alle bronnen nieuwe natuur geproduceerd om de geconsumeerde natuur te vervangen. Voor gekapte bomen kun je nieuwe planten. Maar daarmee komt het unieke ecosysteem van een oerbos en de intrinsieke waarden die het vertegenwoordigt niet terug. En welke prijs ken je toe aan iets dat onvervangbaar is? Je kan dus ook zeggen: De natuur in geld uitdrukken kan ons de planeet gaan kosten.