Een 37-jarige inwoner van Kiribati heeft recent in Nieuw-Zeeland asiel aangevraagd omdat zijn eilandengroep in de Stille Zuidzee bedreigd wordt door de stijging van de zeespiegel.
De republiek Kiribati bestaat uit drie eilandengroepen die samen 717 km2 groot zijn en circa 100.000 mensen huisvesten. De betrokkene verhuisde enkele jaren geleden met zijn gezin en motiveert zijn asielaanvraag met verwijzing naar het feit dat grote delen van de archipel steeds meer onder water lopen en het ernaar uitziet dat ook de overige inwoners van de republiek in de verre toekomst zullen moeten uitwijken. Volgens Michael Kitt, de advocaat die de man verdedigt, kan de zaak van zijn cliënt een precedent vormen voor alle bevolkingsgroepen die bedreigd worden door klimaatverandering. Deze creëert immers een nieuwe groep vluchtelingen wier rechten tot dusver nog niet internationaal erkend worden.
200 miljoen klimaatvluchtelingen
In antwoord op een schriftelijke vraag aan de Belgische staatssecretaris voor Leefmilieu Melchior Wathelet “dat het fenomeen van de klimaatvluchteling een nieuw belangrijk gegeven is waarmee rekening moet worden gehouden in de context van het migratie- en asielbeleid”. Wathelet verwijst hierbij naar een stelling in het meest recente IPCC-rapport “dat als de frequentie of de omvang de rampen toeneemt het in bepaalde streken op aarde steeds moeilijker zal worden om te overleven of om in zijn levensonderhoud te voorzien en dat vele inwoners gedwongen zullen worden om zich elders te vestigen”. Vraagsteller Willem-Frederik Schiltz verwijst naar een recent rapport van het International Displacement Monitoring Centre wat melding maakt van 32,4 miljoen mensen die in 2012 gedwongen waren hun huizen te ontvluchten omwille van rampen zoals aardbevingen, stormen en overstromingen. Tegen 2050 zouden er liefst 200 miljoen klimaatvluchtelingen zijn.
Nood aan een specifiek juridisch statuut
Om klimaatvluchtelingen te erkennen dient er volgens Wathelet een specifiek juridisch statuut te worden uitgewerkt. Een eerste obstakel is de definitie van klimaatvluchteling. “De druk die wordt uitgeoefend door de impact van de klimaatverandering is doorgaans maar één van de factoren die aanleiding geven tot migratie zoals economische elementen, gezondheid, politiek, veiligheid… De klimaatfactor mag derhalve niet los gezien worden van andere migratiefactoren en de problematiek mag enkel op een geïntegreerde manier benaderd worden in het ruimere kader van het migratie- en asielbeleid. Dit zou ondertussen binnen de regering kunnen besproken worden in het kader van de hervormingen inzake asiel en migratie”, aldus de staatssecretaris. Hij verkiest echter de besprekingen over de uitwerking van een specifiek juridisch statuut voor klimaatvluchtelingen op Europees niveau te voeren “teneinde een geharmoniseerd kader te bepalen”.
Luc Vanheerentals
Dit artikel verscheen eerder op Argusactueel.be en is overgenomen met toestemming van de uitgever.
De negatieve aanpak van wijlen P.F. (NL = vol) en de PVV (vol=vol) voor asielzoekers die in hun ogen gelukzoekers zijn, zal op Nederlanders afstralen die later elders droge voeten hopen te halen.
Zoals daar zijn: vergelijkbare COA-aanpak, betaling vooraf voor de inburgeringscursus, geen recht op betaald werk, laat staan een bijstandsuitkering zolang men de landstaal niet kan schrijven en spreken. Wegberijders voor wegberijders?