Met het laatste rapport, althans wat daarvan is uitgelekt, legt de IPCC weer een proeve af van de lafbekkerige monocausale cirkelredeneringen rond klimaatoplossingen waar ze al jaren in rond dolen. Oefening baart kunst? Het zal wel, maar één ding is zeker, het werkt niet.
Wat zegt men? Met reducties op transport en industrie redden we het niet. Dus landbouw moet minder op vlees gericht staan, en duurzamer telen. Kijk, wat gebeurt hier?
(a) Ze raken in paniek, want de zaak is onderschat dus moet er harder gereduceerd worden. Ze constateren dat iedereen het verrekt te consuminderen, en dat iedereen alles van steeds verder en goedkoper blijft aanslepen of opzoeken (toerisme), dus die stromen radicaal temmen geven ze op, en ombouwen naar uitstootloos – als dat al kan – gaat heel lang duren want weinigen willen daar acuut veel geld in steken.
(b) Dus wippen ze naar de volgende zondebok, de landbouw, die idealiter met veel minder uitstoot zou moeten plaatsvinden, als mensen minder vlees zouden willen eten, en als mensen meer geld aan voedsel zouden willen besteden waardoor je de voedselproductie minder op monoculturen hoeft te baseren.
Wat mij verbaast is dat ze niet meteen aanvoelen dat als geld en wil bij het ene het struikelblok is, dat het dat ook bij het tweede zal zijn. Wat me ergert is dat ze te schijterig zijn om veel radicalere oplossingen voor te stellen voor wat mij een heel eenvoudig probleem lijkt te zijn. Kijk, wat zien we op ons bord liggen?
- Mensen slepen vanuit de hele wereld hun persoonlijke basisvoorzieningen aan (voedsel, kleding, gebruiksvoorwerpen, vervoersmiddelen etc.), en gaan ook in de hele wereld op zoek naar de vervulling van hun persoonlijke behoeften (zoals afleiding, erkenning).
- Anderzijds is de landbouw ook gemondialiseerd, sleept steeds meer van ver binnen, produceert zeer grootschalig, en dus krijgt hun output ook steeds meer kilometers in de benen.
- Nu wordt al die uitstoot een hel van een probleem.
Wat moet je dus doen?
- Zorgen dat iedereen thuis aan zijn basisvoorzieningen kan komen door iedereen een stukje landbouw te laten doen, en daar om heen wat gebruiksvoorwerpen laten produceren.
- Waarom komt niemand met voorgaande oplossing voor de som waar we voor staan? Mensen kleinschaliger aan basisprocessen binden springt als oplossing toch meteen in het oog! Want je slaat daarmee enorm veel vliegen in één klap plat.
- Transport en communicatie kunnen naar bijna nul, en landbouw kan schoon. Land heeft handen plus lichamen nodig, dan kunnen alle processen kortgesloten worden, zijn geen bestrijdingsmiddelen nodig, geen kunstmest, en is er zorg voor struiken, bomen, insectenleven, en diversiteit in de bodem, plus je houdt branden in bedwang, en mensen bezig.
Dat ze hier nu – in deze noodsituatie – nog niet op komen (of mee durven komen) is voor mij een teken dat de intellectuelen liever in de boeken blijven turen dan hun handen vuil te maken. Of misschien gaat het hen aan het hart het glorieuze mensen-project met zijn stralende toekomst op zo’n lullige manier te moeten onderbreken?
Helaas, leven werkt alleen als je op tijd je verlies neemt.
Jac Nijssen
