Toenemende extreme weersomstandigheden, zoals recent weer orkaan Florence die op de zuidoostelijke Verenigde Staten inbeukte, zorgen er ook voor dat een hogere paraatheid van rampenbestrijders wordt verwacht. Nu grote stormen steeds vaker voorkomen antwoorden autoriteiten wereldwijd met modernere early warning-systemen, betere evacuatieplannen, en meer agressieve strategieën voor het bieden van onderdak.
Maar er komt een moment dat branden, droogte en stormen die worden versterkt door de opwarming van de aarde sterker worden dan ons vermogen om te reageren. Het argument om de uitstoot van koolstofdioxide te verminderen wordt met elke nieuwe catastrofe sterker. De oplossing is helder: we moeten leiders kiezen die klimaatverandering serieus nemen. In de VS zal de volgende mogelijkheid om dit te doen in november zijn, bij de midterm-verkiezingen voor het Congres.
30 jaar geleden
Het is alweer dertig jaar geleden dat voormalig NASA-wetenschapper James Hansen voor het eerst met ‘een hoge mate van vertrouwen’ waarschuwde dat menselijke activiteiten de planeet opwarmen. En toch betaalt iedereen nu de prijs omdat te weinig mensen zijn waarschuwingen van toen serieus namen. In de eerste negen maanden van 2018 heeft de wereld al genoeg ‘historische’ weergebeurtenissen meegemaakt voor een heel mensenleven – van door droogte aangedreven bosbranden in het Amerikaanse westen, Griekenland, en Zweden tot overstromingen in Hawaï, Zuid-India, en elders in Zuid-Azië. Terwijl Florence door Noord- en Zuid-Carolina raasde overspoelde tyfoon Mangkhut de Filipijnen en Zuid-China.
Alhoewel de waarschuwingen van Hansen kwamen toen de klimaatwetenschap nog in zijn kinderschoenen stond hebben de wetenschappers van nu de losse eindjes tussen CO₂-uitstoot, klimaatverandering, en extreem weer aan elkaar weten te knopen. Zo hebben onderzoekers de opwarming van de aarde bijvoorbeeld aan extreme hittegolven weten te verbinden – zoals die onlangs in Californië, China, Japan, en Zuid-Korea. Ook hebben data de magnitude van orkanen in de zuidelijke VS weten te verbinden aan warmer water in de Golf van Mexico. Orkaan Harvey die Texas en andere gebieden in 2017 trof zorgde op sommige plekken voor 1270 mm aan regen.
Vroege waarschuwing redt levens
Zeker, de huidige rampenplanning redt nog steeds levens. In Houston waren de autoriteiten deels voorbereid op Harvey door de lessen uit orkaan Katrina die in 2005 New Orleans verwoestte. Die eerste storm veroorzaakte 1833 doden, terwijl er tijdens Harvey minstens 88 mensen stierven.
De impact van de lessen geleerd in India is nog opmerkelijker. In oktober werden inwoners van Oshida vroegtijdig attent gemaakt op de naderende cycloon Phailin. Toen de storm eenmaal aan land kwam waren veel mensen al geëvacueerd. Alhoewel Phailin 45 levens eiste doodde een storm van vergelijkbare kracht in dezelfde regio veertien jaar eerder 10.000 mensen.
Toch zullen inspanningen voor het overzien van noodhulp moeite houden om het tempo van de verwoesting die klimaatverandering veroorzaakt bij te benen, zelfs terwijl het wetenschappelijke bewijs zich opstapelt. Zo zijn veel economische adviseurs nog steeds van mening dat oplossingen voor klimaatverandering anti-groei zijn in plaats van pro-groei – ondanks het feit dat koolstofarme oplossingen nieuwe investeringsmogelijkheden en banen scheppen. Beleidsmakers zijn net zo terughoudend in het tot stand brengen van effectieve veranderingen, zoals koolstofbelasting of het afschaffen van subsidies voor fossiele brandstoffen. Leiders in de meeste landen beschouwen de status quo als politiek veiliger. Zelfs de weerberichten op de Amerikaanse televisie noemen klimaatverandering bijna nooit als onderliggende oorzaak voor heftige meteorologische verschijnselen.
Maar de kloof is het meest zichtbaar op beleidsniveau, vooral in de VS. Nu de internationale respons op klimaatverandering op een cruciale tweesprong staat zet de regering-Trump de Amerikaanse economie op koers richting hogere uitstoot van CO₂ door de uitstootlimieten voor kolencentrales terug te draaien. Dat veroorzaakt een grotere productie van fossiele brandstoffen. Ook trekt hij de steun voor wind- en zonne-energie in.
Niets van dit alles is economisch logisch, en om het nog erger te maken zullen de voorgestelde bezuinigingen van het Witte Huis op de National Weather Service en de ontspanning van milieu- en landregulering het rampenmanagement nog verder belemmeren.
Verandering begint in het stemhok
Als grootste per capita uitstoter van CO₂ ter wereld kent de VS een unieke verantwoordelijkheid om de klimaatuitdaging het hoofd te bieden, net als de kiezers zelf. Wanneer die in november naar de stembus gaan moeten ze het beleid van de kandidaten op gebied van klimaatverandering in hun overwegingen meenemen. Alhoewel binnenlandse kwesties wellicht bovenaan het lijstje van de kiezer zullen staan hebben Harvey, Florence, en andere extreme weergebeurtenissen de opwarming van de aarde nu tot een lokaal probleem gemaakt en dit prominent op de kiesagenda gezet.
Vinod Thomas
