Een internationaal team van wetenschappers heeft ongekend grote hoeveelheden kwik ontdekt in de diepste krochten van de Stille Oceaan. De kwikwaarden liggen zelfs hoger dan in gebieden die rechtstreeks door industrie zijn verontreinigd.
Een nieuw wetenschappelijk artikel, gepubliceerd in Nature's Scientific Reports Journal, onthult dat ongekend grote hoeveelheden zeer giftig kwik voorkomen in de diepste lagen van de Stille Oceaan.
De studie, een internationale samenwerking van wetenschappers uit Denemarken, Canada, Duitsland en Japan, rapporteert de eerste directe metingen van kwikafzetting op acht tot tien kilometer onder zee - een van de logistiek meest uitdagende plekken op aarde om te bemonsteren.
Hoofdauteur van het artikel, Hamed Sanei van de faculteit van Aardwetenschappen aan de Universiteit van Aarhus, verklaart dat de hoeveelheid kwik die is ontdekt, elke waarde overschrijdt die ooit in afgelegen zeesedimenten is geregistreerd. De hoeveelheid ligt zelfs hoger dan in veel gebieden die rechtstreeks zijn verontreinigd door industriële lozingen.
Gezondheid van de oceanen
“Het slechte nieuws is dat deze hoge kwikniveaus representatief kunnen zijn voor een algehele toename van antropogene (door de mens veroorzaakte, red.) kwikemissies in onze oceanen”, stelt Sanei. “Maar het goede nieuws is dat deze diepe oceaankloven fungeren als een permanente stortplaats. Het is dus te verwachten dat het kwik dat daar terechtkomt vele miljoenen jaren zal worden begraven.”
Maar, zegt Sanei: “Zelfs als kwik uit de biosfeer wordt gehaald, blijft het heel alarmerend hoeveel kwik er in de diepe kloven in de zeebodem terecht is gekomen. Dit kan een indicator zijn voor de algehele gezondheid van onze oceanen.”
“De resultaten van dit onderzoek helpen onze kennis over de levenscyclus van kwik vooruit”, zegt co-auteur Peter Outridge, onderzoeker bij Natural Resources Canada en hoofdauteur van het Global Mercury Assessment van de Verenigde Naties, dat de kwikemissies monitort. Hij doelt daarmee op het proces van de verplaatsing van kwik uit de atmosfeer richting de sedimenten van de zeebodem. Hij vervolgt: “We hebben nu aangetoond dat sedimenten in de oceaantroggen hotspots zijn voor de opeenhoping van kwik, met kwikniveaus die vele malen hoger liggen dan eerder werd aangenomen.”
Directeur van het Hadal Center aan de Universiteit van Zuid-Denemarken en co-auteur van het artikel Ronnie Glud besluit: “Deze studie nodigt uit tot uitgebreid aanvullend onderzoek in de diepe oceaan om deze voorlopige resultaten te ondersteunen. Uiteindelijk zal dit helpen de nauwkeurigheid van kwikmodellen verbeteren en het beleid ondersteunen dat wereldwijde kwikvervuiling tegen moet gaan.”
Eerder werden ook op Groenland al hoge kwikwaarden ontdekt in smeltwater.
