Protesten tegen grote teerzandprojecten hebben de industrie dit jaar alleen al 13 miljard euro gekost. Dat blijkt uit een analyse door het Instituut voor Energie-economie en Financiële Analyse (IEEFA).
Het rapport 'Material Risks: How Public Accountability Is Slowing Tar Sands Development' is de eerste berekening van de impact van protesten en een negatieve publieke opinie op het verlies van inkomsten. De protesten vertalen zich onder meer in annulering van nieuwe projecten of het uitblijven van pijpleidingen om de olie naar afzetmarkten te vervoeren.
Drie projecten
Volgens het rapport werden in 2014 alleen al drie grote projecten geschrapt door de combinatie van protesten en andere marktinvloeden. Zo werden het project Pierre River van Shell, Joslyn North van Total en het Corner Project van Statoil stopgezet. Samen zouden die drie projecten 4,7 miljard vaten bitumen geproduceerd hebben, goed voor een uitstoot van 2,8 miljard ton CO2. Dat is het equivalent van achttien steenkoolcentrales die veertig jaar operationeel zijn.
Volgens het rapport kostten die geannuleerde projecten de industrie in totaal 23 miljard aan gemiste inkomsten. Iets meer dan de helft daarvan, 13 miljard euro, is toe te schrijven aan de negatieve publieke opinie en protesten tegen nieuwe projecten of de aanleg van nieuwe pijpleidingen.
Brede steun
"Producenten van teerzandolie hebben te maken met een nieuw risico door de groeiende tegenstand in de publieke opinie", zegt Tom Sanzillo, medeauteur van het rapport. "Die tegenstand wordt stilaan permanent, naarmate de invloed groeit van organisaties die stelling nemen tegen de teerzandindustrie."
"Die organisaties kunnen putten uit een groot reservoir aan talent van diverse afkomst, van bekende miljardairs tot arbeiders", zegt Sanzillo. "Dit is een groep die erg goed overweg kan met de bestaande instrumenten om de volksgezondheid en het milieu te beschermen."
Volgens Steve Kretzmann van de ngo Oil Change International heeft de industrie de tegenstand onderschat. "De industrie heeft nooit rekening gehouden met de omvang en de intensiteit van de publieke tegenstand", zegt hij. "Maar die negatieve publieke opinie heeft regeringen en agentschappen ertoe gebracht om alles nog eens opnieuw te bekijken. Daardoor worden juridische en andere vraagtekens gezet omtrent de bescherming van het milieu, rechten van inheemse groepen en de impact van nieuwe pijpleidingen."
