Landen die hoog scoren op een recent ontwikkelde SDG-index hebben ook, zonder uitzondering, hoge ecologische voetafdrukken per persoon. Dat ontdekten Wackernagel, Hanscom en Lin, onderzoekers van het Footprint Network toen ze de SDG-index van Bertelsmann en Sustainable Development Solutions Network (SDSN) bestudeerden. In een artikel laten ze zien dat de doelstellingen voor duurzame ontwikkeling grotendeels korte termijn ontwikkelingsdoelen zijn, die sterk achterblijven op het gebied van duurzaamheid.
De ecologische voetafdruk van de top 20 landen van de index is te groot. Als alle andere landen in dezelfde mate zouden consumeren, zou de ecologische capaciteit van meer dan drie keer de planeet Aarde nodig zijn om de hele mensheid materieel te ondersteunen, schrijven de onderzoekers. Dit niveau van consumeren is duidelijk niet duurzaam.
Welvaart komt van oude economie
De conclusies zijn logisch omdat landen die economisch het beste presteren, economische welvaart hebben bereikt met traditionele economische middelen, waaronder de exploitatie van natuurlijke hulpbronnen en koolstof intensieve industrialisatie. De landen met hoge inkomens bevinden zich nu in de sterkste positie om de doelstellingen van de SDG's te implementeren en te bereiken.
Bovendien zit er ook spanning tussen doelstellingen onderling. Eén daarvan is gericht op economische groei. Dat is logisch vanuit het perspectief van onderontwikkelde landen. Zij zullen eerst een robuuste economie moeten opbouwen om andere doelen te kunnen halen. Maar uiteindelijk mag dat niet leiden tot een over-exploitatie van de planeet.
Bronnen beter beschermen
Het is belangrijk dat de SDG's hun aandacht gaan richten op het beschermen van hulpbronnen en de veerkracht van het milieu om duurzame resultaten te behalen. Duurzaamheid is immers een voorwaarde voor welzijn.
Wackernagel, Hanscom en Lin concluderen in hun artikel: "Het negeren van fysieke grenzen van de planeet benadeelt de armen juist omdat de mensen met het laagste inkomen zich niet kunnen beschermen tegen de financiële gevolgen van schaarste, of het nu gaat om schokken in de voedselprijzen, extreem weer of energie en watertekorten. Alle legitieme en belangrijke ontwikkelingsdoelen die de SDG's willen bereiken, zijn bij voorbaat kansloos zonder het natuurlijke kapitaal dat de economie van elke natie, regio, stad of dorp aandrijft. Als we een toekomst willen hebben, moeten de SDG's de realiteit van beperkte hulpbronnen en klimaatverandering krachtig omarmen. We hebben ook een robuuste boekhouding nodig die de resultaten vastlegt. Zonder betrouwbare en complete statistieken is er een groot risico om ontwikkelingsinvesteringen verkeerd toe te wijzen."