Zalig zonder plastic, gewoon anders doen
De afgelopen twee jaar heeft Jessie Kroon (23), samen met haar zus Nicky (26), stap voor stap al het plastic uit haar leven gebannen. Lastig? ‘Het is vooral een kwestie van nieuwe gewoontes aanleren.’
Nooit gaat Jessie Kroon op pad zonder haar eigen lunch in een roestvrijstalen lunchtrommel of afwasbare zak van bamboevezels. Haar mason jar, een hittebestendige glazen pot met handvat en deksel, gaat ook altijd mee. Zo hoeft ze onderweg geen in plastic verpakt eten te kopen en heeft ze voor in de kiosk of bij de koffieautomaat haar eigen beker. Gaat ze boodschappen doen, dan neemt ze haar eigen (roestvrijstalen of glazen) bakjes en katoenen zakjes mee. Inmiddels is ze er helemaal aan gewend om het zo te doen, maar dat had best even tijd nodig, vertelt ze. ‘Ik ben weleens met mijn armen vol boodschappen de winkel uit gelopen omdat ik geen plastic tasje wilde kopen en niks bij me had. Dan leer je het wel.’
Zo’n twee jaar is Jessie, samen met haar zus Nicky, nu bezig om steeds minder plastic te gebruiken. ‘We willen gewoon niet langer bijdragen aan de plastic soep’, legt ze uit. ‘Plastic vergaat niet.’
Het begon als experiment voor een maand. Jessie: ‘Maar toen we eenmaal begonnen, bleek het én goed te doen, én leuk. Dus gingen we door. Stapje voor stapje.’
Hun methodiek? Denken in oplossingen in plaats van problemen. Voor vrijwel elk plastic object of verpakking zochten ze een duurzaam alternatief (niet kopen, iets anders kopen, ergens anders kopen). ‘Dat was in het begin heel tijdrovend, maar ook een leuke ontdekkingstocht’, zegt Jessie. Al snel gingen de twee een blog bijhouden over die zoektocht – en de vondsten die dat opleverde.
Neem de shampoo zonder fles. Ze probeerden hun haar te wassen zonder shampoo (niet fijn), met roggebloem (te veel gedoe), appelciderazijn (rook niet lekker) en baksoda (werkte niet en schadelijk voor de huid). Uiteindelijk kwamen ze uit bij de shampoo-bar, in de vorm van een blok zeep. De plastic tandenborstel? Vervangen door een exemplaar van bamboe. Deodorant? Maken ze zelf (net als de tandpasta, recepten staan op hun blog). Schoonmaakmiddelen? Jessie: ‘Met schoonmaakazijn, baksoda en een blok marseillezeep krijg ik alles schoon. De azijn kopen we los, in een navulbare glazen fles.’
De dagelijkse boodschappen, voor veel mensen waarschijnlijk de grootste bron van plastic (verpakkings)materiaal, zijn een kwestie van meer voorbereiding en meer voorraad, zegt Jessie. Zuivel, vis en vlees schrapten ze van hun menu – dat scheelt ook. De rest halen ze grotendeels bij de verpakkingsvrije winkel (De Nieuwe Graanschuur in Amersfoort, EP), de biobakker, of op de markt.
Niet duurder
Meer tijd kosten die boodschappen volgens Jessie niet meer. Integendeel. ‘Vroeger rende ik, net als de meeste mensen, ’s avonds met een moe hoofd naar de supermarkt en gooide mijn wagentje vol. Nu maak ik zo’n twee keer in de week mijn rondje.’ Duurder is het volgens haar ook niet, al is ze naar eigen zeggen niet erg prijsbewust. ‘In november hebben we het eens een maandje bijgehouden. Toen was het 70 euro per week aan boodschappen voor ons tweeën.’
Jessie is er dan ook van overtuigd dat iedereen met weinig moeite op z’n minst veel minder plastic kan gebruiken. ‘Het is echt een kwestie van iets anders in huis halen en jezelf nieuwe gewoontes aanleren.’ Met hun blog proberen de zussen anderen daarbij te helpen en te inspireren. Jessie: Ons motto is: Saving the earth, one jar at a time. Oftewel: alle beetjes helpen. Kleine stapjes kunnen, zeker als veel mensen ze zetten, grote impact hebben.’
Emmajohn.nl
Tekst: Eva Prins | Beeld: Dolph Cantrijn
Deze aflevering van de rubriek Zalig zonder… verscheen eerder in magazine Genoeg, editie 112.
Lees ook: bio-afbreekbaar plastic lost het afvalprobleem niet op
Meer artikelen uit de categorie: Inzicht
