Lange tijd stond Bitcoin bekend als een duurzame investering. Maar toen veranderde dat ineens. Vooral het minen van bitcoins verzwelgt energie en laat een grote ecologische voetafdruk achter. Gelukkig zijn er de laatste jaren verschillende verschuivingen geweest, vaak ten gevolge van een kosten-batenanalyse, waarbij groene stroom is uitgegroeid tot de levenslijn van nieuwe bitcoins.
Het duurzaam karakter van Bitcoin
Het is de rekenkracht die achter Bitcoin verscholen gaat, die vooral druk uitoefent op het milieu. Want in tegenstelling tot giraal geld hoeven er geen grondstoffen worden ontgonnen, moeten zij niet worden gesmolten en zijn er geen geldtransporten nodig. Het is dan ook niet onlogisch dat ecologie aanvankelijk nog als één van de voordelen van Bitcoin werd genoemd. Toen Bitcoin het levenslicht zag, klopte dat misschien nog wel. Maar toen de halveringstijd alsmaar harder begon toe te slaan en steeds meer rekenkracht noodzakelijk was, brak de pleuris uit. Tot nu.
Bitcoin vangt overproductie groene energie op
Groene energie heeft natuurlijk een aantal voordelen, maar kent ook een groot nadeel: het is o zo onvoorspelbaar. Een kerncentrale kent een vrij regelmatige opbrengst, maar een windmolen of een zonnepaneel is dan weer afhankelijk van de weersomstandigheden. Bovendien is het niet aangepast aan de netvraag én schakel je het niet zomaar uit. Groene energie zorgt al eens voor een overproductie en die overproductie moet men ergens kwijt, anders klapt het elektriciteitsnetwerk volledig in.
Daarvoor rekenen elektriciteitsproducenten op de industrie. In tegenstelling tot particulieren nemen bedrijven energie af aan veranderlijke tarieven. Zij betalen meer op piekmomenten en minder op dalmomenten. Soms wordt het zelfs zo gek dat fabrikanten geld krijgen om stroom af te nemen, waarna ze hun machines louter inschakelen om het elektriciteitsnet extra te belasten.
Vooral dat laatste is een praktijk waar miningbedrijven, waar de winstcijfers bijna integraal afhankelijk zijn van de marge op de energieprijzen, graag op inspelen. Hierdoor zien we miningbedrijven steeds vaker opdoemen in regio’s waar een overproductie van groene energie eerder regel dan uitzondering is. De gegadigden bevinden zich vooral in het Chinese Sichuan, waar gigantische velden met zonnepanelen de steenkoolcentrales hebben verdrongen. Door de heel goedkope energieprijzen is het minen in China zelfs winstgevend als de koers daalt.
Maar ook in IJsland (geothermische energie) en Canada (windenergie) schieten miningbedrijven uit de grond. Door bij overproductie stroom af te nemen, bouwen ze er mee aan de levensvatbaarheid van groene energie. Het gevolg: ongeveer 78% van alle miningbedrijven draaien vandaag de dag al op groene energie. En dat is veel meer dan in elke andere sector.
Toekomstbestendig bedrijfsmodel?
Dat valt natuurlijk af te wachten. Er zijn per slot van rekening al een aantal concurrenten op de markt gesprongen. Zo zet men vooral in Duitsland, met behulp van elektrolyse, de overtollige elektriciteit om in waterstof. Uit het waterstof en met behulp van kooldioxide uit omgevingslucht wordt vervolgens synthetisch methaan gewonnen. Het synthetisch methaan kan men in het aardgasnet pompen of later opnieuw omzetten in elektriciteit. Dit wordt P2G of Power to Gas genoemd. Dankzij P2G zijn klassieke krachtcentrales overbodig geworden. Het enige nadeel? Het prijskaartje dat aan dit duurzaam proces is verbonden. In pakweg China, waar energie nog heel goedkoop is, is dat niet haalbaar.
Of de groene miningbedrijven al dan niet de tand des tijds zullen doorstaan, valt af te wachten. Net zoals het wachten is op de internationale doorbraak van P2G. In de tussentijd lijken bitcoins, die groene overproductie vertegenwoordigen, elders in de wereld hetzelfde doel te bewerkstelligen. Op voorwaarde natuurlijk dat je jouw bitcoins ook duurzaam spendeert. Is jouw interesse opgewekt? Dan kan je ook zelf een set Bitcoins minen of kopen. Klik hier om bitcoins te kopen op Cryptokopen.nl. Verhuis naar IJsland, China of Canada om te minen. Succes!
