Wie deze week schande riep over tandarts annex executeur van leeuw Cecil, Walter Palmer, heeft nog niet van Sabrina Corgatelli gehoord: deze dame kan Walter nog wat leren in het executeren van exotische en met uitsterven bedreigde dieren. Op haar Facebookpagina toont ze trots een uitgebreid overzicht van haar trofeeën en zet ze zich agressief af tegen iedereen die het opneemt voor de bescherming van dieren. Ze beschrijft daar de jacht nota bene als een door de bijbel gegeven recht en zichzelf en passant als rolmodel voor de succesvolle vrije mens.
En dat lijkt nog maar een druppel van de bloedplas, die in belangrijke mate door Britten en Amerikanen wordt veroorzaakt. Neem eens een kijkje op een site als Thehuntingagency.com of bekijk de foto van Prins Harry met een van zijn trofeeën. Twee jaar geleden lag ook de koning van Spanje onder vuur wegens zijn olifantenjacht.
Jacht, en zeker de jacht op groot en exotisch wild, blijft een groot probleem zolang er landen zijn die dat wettelijk toelaten om rijke toeristen en hun valuta aan te trekken. Een beetje jachttrip in Zuid Afrika kost zo'n slordige halve ton. Dat daarvoor drogredenen worden aangevoerd als zou de opbrengst van die plezierjacht de bescherming van bedreigde soorten ten goede komen is op dat continent al gauw te verwachten. Het wordt echter pikant wanneer het Wereld Natuurfonds dit soort praktijken onderschrijft, getuige deze tekst op haar website:
"De reden dat overheden deze uitzonderingen (op verboden import van bedreigde soorten, red.) toestaan, is dat jachttoerisme in hun ogen, mits verantwoord uitgevoerd, kan dienen om stroperij tegen te gaan en inkomsten te genereren voor het beheren van natuurgebieden. Dat is voornamelijk het geval in landen met een goede wildstand, maar met weinig geld voor natuurbeheer. Door de inkomsten uit jachttoerisme kan bijvoorbeeld meer en beter in de natuurgebieden worden gepatrouilleerd, waardoor stropers minder kans krijgen. Hoe wrang het ook klinkt, in dergelijke situaties kan plezierjacht bijdragen aan de bescherming van diersoorten."
Tja, daar zouden we dan graag goed gedocumenteerde voorbeelden van zien. En het is natuurlijk van de gekke dat we met ons allen miljoenen uitgeven aan steun voor natuurbehoud terwijl de daaruit voortvloeiende verbeterde leefomstandigheden voor dieren de basis vormen voor de jachtindustrie.
Dat het WWF een moeilijke verstandhouding heeft met plezierjacht is een bekend gegeven. WWF-voorzitters prins Bernhard en prins Philip hadden beiden een reputatie als jagers op groot wild en hun rol in natuurbescherming werd een paar jaar geleden nog uit de doeken gedaan in de omstreden documentaire van Wilfried Huismann, The silence of the pandas, die inmiddels van Youtube is verwijderd, maar hier wel nog is te zien.
Inmiddels laait de discussie over de plezierjacht (weer) hoog op en wordt door veel mensen erg emotioneel gevoerd, wat een oplossing niet snel dichterbij brengt. Of die er ooit komt kun je je terecht afvragen. De kern van die discussie draait om de waarde van leven. In het geval van Cecil was dat € 44.000,- en daarmee houdt het mogelijk niet op. Is de volgende stap dan een mensenjacht, zoals die al in films als The Hunger Games of The Running man te zien is? De onmens als het ultieme rolmodel, laten we daar maar eens op jagen.
Peter van Vliet
