CO2 van vliegreis compenseren? Foutje, bedankt

Weet u het nog? De reclamespot voor Reaal Verzekeringen door Rijk de Gooyer was in de jaren ‘90 één van de betere spotjes. Maar nu moet ik toch ook schuld bekennen voor een grote denkfout.

In de column van 16 oktober. “Hoe kun je de CO2 footprint van een vliegreis compenseren” maakte ik een denkfout. Sven Kramer maakte me erop attent. Bedankt Sven.

Sven zegt dat je via deze berekening sjoemelt met de tijd en daar zit iets in. Om dit uit te leggen trek ik de vergelijking met een lening bij de bank, die je in een aantal jaren aflost. Over elk jaar dien je dan rente te betalen over de dan nog uitstaande schuld. Gebeurt de aflossing lineair over 20 jaar, dan staat er nog gedurende 20 jaar gemiddeld de helft van die schuld uit. Uiteindelijk moet je dus 10 keer zo veel rente betalen als over het eerste jaar.

De emissie van een hoeveelheid CO2 naar de atmosfeer is te beschouwen als een schuld. De CO2 geeft een opwarming en die is te beschouwen als de rente. Wil ik die opwarming compenseren door een PV installatie die gedurende 20 jaar PV stroom opwekt ter vervanging van grijze stroom, dan moet ik dus  in totaal 10 keer die hoeveelheid CO2 compenseren en dus jaarlijks de helft van de uitstoot.

Ik had berekend dat een tweepersoons retourticket naar Nieuw Zeeland gepaard ging met 20.720 kg CO2 equivalenten. Verder blijven we erbij dat 1 kWh grijze stroom 0,5 kg CO2 uitstoot geeft. Dat betekent dat ik ter compensatie een PV installatie moet laten werken die per jaar 20.720 kWh opwekt. Rekenen we weer met € 1,20 investeringskosten per kWh jaarproductie, dan volgt een investering van €24.864.

De prijs voor twee retourtickets is ongeveer €2.800 dus de compensatie is bijna 9 keer zo duur als de tickets!  Het is dus een onzinnige gedachte dat we vliegreizen met een beetje geld klimaatneutraal kunnen maken.

Han Blok