Monsanto gaat het weer flikken: na de afleidingsmanoeuvre kort geleden waarbij Monsanto liet doorschemeren zich van de Europese markt terug te trekken, heeft het bedrijf de luwte in de publiciteit kennelijk gebruikt om haar nieuwe monstermais SmartStax naar toelating te lobbyen.
SmartStax is een nog niet eerder getoonde genetische gruwel: een maissoort die is ‘gebouwd’ uit twee al eerder genetisch gemanipuleerde soorten en waarbij maar liefst 8 genen tegelijk zijn toegevoegd (waar dat tot nu toe maximaal drie per soort was).
Monsanto lobbiet al meer dan 5 jaar voor de toelating van de monstermais. Na een laatste ‘uitgebreid en rigoreus’ onderzoek heeft EFSA (European Food Safety Authority ) groen licht gegeven op basis van een 90-dagen test op menselijke proefpersonen, met de mededeling dat SmartStax net zo veilig is voor mensen en dieren als conventioneel verbouwde mais. Maar de lange termijn effecten van het organisme zijn niet onderzocht en bovendien is de mais niet op dieren getest. Dat maakt het onderzoek op zijn minst onvolledig, waarschijnlijk volstrekt onbetrouwbaar.
Falende politiek
De Brusselse gremia hebben jarenlang de mogelijkheid gehad om GM producten in Europa tegen te houden. In het Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing van augustus 2013 publiceert professor Marjolein van Asselt een artikel, waarin het resultaat van onderzoek naar het stemgedrag in de EU wordt gepresenteerd. Dat is onthutsend:
“Stemmen ‘groene regeringen’ tegen GMO’s? Dat bleek niet het geval. Neem bijvoorbeeld Polen, die verschoof van ambivalent naar negatief, terwijl een centrum-linkse regering plaatsmaakte voor een centrum-rechtse. Ook het pro-GMO blok bevat alle kleuren van de politieke regenboog, inclusief ‘groene regeringen’. Verder viel op dat als er in lidstaten majeure verschuivingen plaatsvonden in de samenstelling van de regering dat niet leidde tot een ander stempatroon. Dat gold in de onderzochte periode bijvoorbeeld voor Nederland, Zweden en Finland. Ook de ambivalentie en de daarmee samenhangende variatie in het stempatroon kan niet verklaard worden door parallelle veranderingen in het nationale politieke landschap. Het lijkt erop dat sommige landen een ingenomen positie hebben, waar geen beweging meer in zit. Op die manier houden de landen elkaar in de tang en worden er geen politieke besluiten genomen.“
Van Asselt concludeert: “Omdat de politiek er niet in slaagt om een politiek besluit te nemen, staat de deur open voor agrobiotechnologische producten. Genetisch gemodificeerde zaden, landbouwproducten of voedselproducten worden langs technocratische weg toegelaten op de Europese markt. Als het gaat om de regulering van GMOs is er een politiek tekort.”
Want concreet is het in Europa zo geregeld, dat als de politiek er niet uit komt, de Europese Commissie op eigen houtje kan handelen. En bij wijze van spreken kan leveren aan de hoogste bieder. Volgende maand is het zo ver.
