Veel chemische stoffen, die nog niet zijn getest op hun verstorende effecten op het hormoonsysteem, kunnen ernstige gezondheidsrisico’s inhouden. Dat concludeert een nieuw rapport van het United Nations Environment Programme (UNEP) en de WHO. De gezamenlijke studie roept op tot meer onderzoek om het verband te begrijpen tussen hormoonverstoorders (EDC) die in vele huishoudelijke en industriële producten voorkomen en die specifieke ziekten en aandoeningen kunnen veroorzaken. Het rapport merkt op dat met meer uitgebreide evaluaties en betere testmethoden, potentiële ziekte risico’s kunnen worden beperkt, met aanzienlijke besparingen voor de volksgezondheid.
De gezondheid van de mens is afhankelijk van een goed functionerend endocrien systeem (hormoonhuishouding) dat essentieel is voor het reguleren van functies zoals stofwisseling, groei en ontwikkeling, slaap en stemming. Sommige stoffen die bekend staan als endocriene disruptors of hormoonverstoorders kunnen de functie (s) van het hormoonsysteem aantasten met aanzienlijke nadelige effecten op de gezondheid.
Sommige EDC’s komen van nature voor, terwijl kunstmatige varianten zijn te vinden in pesticiden, elektronica, producten voor persoonlijke verzorging en cosmetica. Ze kunnen ook worden gevonden als additieven of verontreinigingen in levensmiddelen of in verpakkingen daarvoor. De VN-studie is het meest uitgebreide onderzoek over EDC’s tot nu toe en belicht een aantal verbanden tussen blootstelling aan EDC’s en zoals de ontwikkeling van niet-ingedaalde testes bij jonge mannen, borstkanker bij vrouwen, prostaatkanker bij mannen, effecten op de ontwikkeling van het zenuwstelsel bij kinderen, autistische aandoeningen bij kinderen en schildklierkanker. EDC’s kunnen in het milieu terecht komen door industriële en stedelijke lozingen, landbouw-run-off en het verbranden en het vrijkomen van afval. Mensen kunnen rechtstreeks met de stoffen in aanraking komen door voedsel, stof en water, inademing van gassen en deeltjes in de lucht, en contact met de huid.
“Chemische producten zijn steeds vaker onderdeel van het moderne leven en ondersteunen vele nationale economieën, maar een ongezond beheer van chemische stoffen bedreigt de verwezenlijking van belangrijke ontwikkelingsdoelstellingen, en duurzame ontwikkeling voor iedereen”, zei VN-secretaris-generaal en het UNEP directeur Achim Steiner. ”Investeren in nieuwe testmethoden en onderzoek kan het inzicht in de risico’s van de blootstelling aan EDC’s te verbeteren, en kan helpen bij het verminderen van risico’s”, zegt Steiner.
“We hebben dringend meer onderzoek nodig om een vollediger beeld van de gezondheid en de milieu impact van endocrien verstorende stoffen te verkrijgen,” zei Dr Maria Neira, WHO-directeur voor Volksgezondheid en Milieu.
“Resultaten van onderzoek laten zien dat mensen over de hele wereld worden blootgesteld aan EDC’s, en de bijbehorende risico’s. WHO zal samenwerken met partners om onderzoeksprioriteiten vast te stellen om links te onderzoeken om EDC’s en hun risico’s te beperken. We hebben allemaal een verantwoordelijkheid om toekomstige generaties te beschermen. “ Het rapport uit ook soortgelijke bezorgdheid over de impact van de EDC’s op de natuur. In Alaska in de Verenigde Staten, kan de blootstelling aan dergelijke chemische stoffen bijdragen aan reproductieve gebreken, onvruchtbaarheid en gewei misvormingen bij sommige hertenpopulaties. De dalende populaties van soorten als otters en zeeleeuwen kunnen ook gedeeltelijk te wijten aan de blootstelling aan diverse mengsels van PCB’s, de insecticide DDT, andere persistente organische verontreinigende stoffen en metalen zoals kwik.
Ondertussen zijn verboden en beperkingen op het gebruik van EDC’s in verband gebracht met het herstel van populaties van wilde dieren en een vermindering van gezondheidsproblemen.
De studie doet een aantal aanbevelingen om de wereldwijde kennis van deze chemische stoffen te verbeteren, de mogelijke ziekterisico’s, en snijd gerelateerde kosten. Deze omvatten:
Testen: bekende EDC’s zijn slechts het ’topje van de ijsberg’ en er zijn meer uitgebreidere tests vereist om andere mogelijke endocriene verstoorders, hun bronnen en manieren van blootstelling te identificeren.
Onderzoek: er is meer wetenschappelijk bewijs nodig om de effecten van mengsels van EDC’s op mensen en dieren te identificeren.
Rapportage: vele bronnen van EDC’s zijn niet bekend vanwege onvoldoende rapportage en informatie over chemische stoffen in producten en materialen.
Samenwerking: beter delen van gegevens tussen wetenschappers onderling en tussen landen kunnen lacunes in de gegevens, met name in ontwikkelingslanden en opkomende economieën, opheffen.
“Wetenschappelijk onderzoek heeft grote vooruitgang geboekt in de afgelopen tien jaar en laat nu zien dat hormoonontregeling veel uitgebreider en ingewikkelder is dan we ons tien jaar geleden realiseerden”, zegt professor Åke Bergman van de Universiteit van Stockholm en hoofdredacteur van het rapport. “Dus is het tijd voor beter beheer van hormoonontregelaars en voor verder onderzoek naar de effecten van blootstelling aan deze chemische stoffen bij mensen en dieren.”
Blijf op de hoogte met de nieuwsbrief. Meld je hier aan.
( Je kunt ons ook steunen door lid te worden of te doneren )
