Meer plastic soep door kleding wassen
Kleding en wasmachines dragen samen wellicht het meeste bij tot de beruchte plastic soep in de oceanen. Nieuw onderzoek wijst uit dat per wasbeurt miljoenen piepkleine synthetische vezels in het waswater vrijkomen. Vezels die uiteindelijk via de voedselketen weer op je eigen bord belanden. Zo dragen wij allemaal onbedoeld bij aan dit snel groeiende milieuprobleem. Om dit probleem meteen maar bij de kop te pakken en snel oplossingen aan te dragen, organiseert de Plastic Soup Foundation op 22 januari een bijeenkomst met prominente sprekers uit de wetenschap én ‘haute couture’.
Naast cosmeticaproducten als shampoo, tandpasta en scrubs, blijkt nu dat ook kleding een bron van microplastics is. De kleine synthetische vezels die in veel stoffen zitten, slijten door gebruik en brokkelen af tot minuscule deeltjes die met het afvalwater van de wasmachine richting oceanen spoelen. Door het zoute zeewater vallen de plastic deeltjes nog verder uiteen en worden door vissen aangezien voor plankton. Zo eindigen de synthetische vezels via de voedselketen weer op je eigen bord.
Ecoloog dr. Mark Browne van de University of New South Wales heeft jarenlang research gedaan naar dit probleem en reist donderdag voor het eerst af naar Nederland om te vertellen over zijn bevindingen. Zo publiceerde hij al in 2011 in het tijdschrift Environmental Science & Technology dat 85% van de door de mens gemaakte microvezels die op stranden worden aangetroffen, afkomstig zijn van kleding die bestaat uit nylon en acryl. Per kledingstuk zouden er - volgens zijn onderzoek - 1.900 vezels vrijkomen.
Recenter onderzoek van milieuonderzoekster Heather Leslie van het Institute for Environmental Studies (IVM) van de Vrije Universiteit van Amsterdam, wijst nu uit dat het probleem zelfs nog groter is dan gedacht. Per liter water zouden er 200.000 kleine vezels vrijkomen, wat neerkomt op miljoenen vezels per wasbeurt. Deze micro- en nanoplastics kunnen via de wasmachine in groten getale ongezien door de waterzuiveringsinstallaties glippen.
Professor dr. Dick Vethaak van het gerenommeerde kennisinstituut Deltares zal tijdens de bijeenkomst onder meer ingaan op manieren om het tij te keren. Een mogelijke oplossing zou een wasmachinefilter kunnen zijn, dat de vezels afvangt.
“Veel wasmachinefabrikanten willen hier echter nog niets van weten, terwijl wetenschappers de alarmbel luiden. Dat kan niet waar zijn. Ik roep wasmachinefabrikanten daarom op hun verantwoordelijkheid te nemen en filters te bouwen”, zegt Maria Westerbos, directeur van de Plastic Soup Foundation.
Ook aanwezig zijn vertegenwoordigers van enkele gerenommeerde Europese instituten, namelijk: de National Research Council uit Italië en Leitat en POLYSISTEC uit Spanje. Samen met de Plastic Soup Foundation zoeken deze instituten in een door de EU gefinancierd Life+ Programma; Mermaids, Ocean Clean Wash, naar manieren om de fabricage van kleding te veranderen, zodat de vezels niet meer loslaten. Ook wordt gekeken naar de hoeveelheid plastic die aan wasmiddelen wordt toegevoegd en welke alternatieven er voor deze microbeads bestaan. Zie ook www.life-mermaids.eu.
De Nederlandse top mode-ontwerpster Monique Collignon en Hasmik Matevosyan, één van de radicale vernieuwers van 2014 die een nieuw designmodel bedacht, laten op hun beurt hun licht op dit nieuwe probleem en mogelijke oplossingen schijnen.
Meer artikelen uit de categorie: Nieuws
Samengevat de goede suggesties:
koop kleding van natuurlijke vezels
let op je wasmiddel en programma
plaats zelf een filter in de afvoer van de wasmachine.
Uiteindelijk zorgen dat ook de waterzuivering filtreert.
Dus de vraag: zijn er filters beschikbaar die je zelf gemakkelijk in de afvoer kunt plaatsen en gemakkelijk schoon te maken zijn, dus die werken ?
(Het probleem bij een ander leggen werkt minder dan er zelf iets aan doen!)
Volgens mij kun je die filters veel beter plaatsen bij de Afvalwater Zuiverings Installaties. Dan weet je zeker dat al het water wordt gefilterd.
Wat voor textiel is dan het meest verantwoord om te dragen. Nu zelfs biokatoen omstreden is i.v.m. mogelijke kinderarbeid en chinezen die tegenwoordig in Afrika biokatoen verbouwen en wij niet weten wat er met de oorspronkelijke landeigenaren gebeurt. Hennep en linnen worden nauwelijks verbouwd, zijn duur en slijten heel snel. Veel wolsoorten o.a. merino zijn ook omstreden. Gewone katoen is helemaal niet zuiver. Misschien dan textiel uit bamboe, dit groeit snel en is goed draagbaar maar in verhouding erg duur en het blijft niche.
@ John en Frank: Precies dat is de oplossing die hier helaas in het artikel ontbreekt.
Gelukkig is het meeste van mijn kleding gemaakt van hennep en bio katoen. Dat vond ik niet zo erg op mijn bord 😉
Opvallend is dat niemand tot de oplossing lijkt te komen dat we moeten terugkeren naar het gebruik van uitsluitend natuurlijke vezels in ons kleding….
Altijd belangrijke vragen “Wat is het probleem” en “Waarom is het een probleem”. Deze vragen worden niet beantwoord. .
Dus vooralsnog lijkt het mij een non-issue. Door het dragen van kleding komen ook vezels in de lucht. Lijkt mij een vergelijkbaar (eigenlijk groter) probleem.
@Niels @ Johan Zelf geen direct risico lopen is m.i. geen goed argument er niet iets aan te doen… (bewustwording bij je kinderen/familie/vrienden etc) en ook zaken waar je niet zo’n zicht op hebt maar wel gebruik van maakt, doen mee aan het probleem, bv. de deken/het dekbed, kussen, je gordijnen, het maken van je vloerkleed, de bekleding van je auto etc.etc. die je gebruikt. En w.b. de lozingen….ja je hebt gelijk, maar ‘in verhouding tot’ is ook geen argument. Alles wat loost en het probleem veroorzaakt moet er iets tegen (willen) doen..
Los van het feit dat ik denk dat de mens met zulk soort zaken misschien nog wel het meeste bijdraagt, iedere dag maar weer, met haarverf, met zeep, met shampoos etc…tel het allemaal maar op wat wij als mensen lozen in dat putje. En ook bij wat we niet zelf meteen lozen in dat putje dragen we aan toch vaak aan bij..
Natuurlijk lozen bedrijven bij, maar wat maken die bedrijven voor jou en mij?..
Bewustwording is nog lang niet eens op gang gekomen…laat.. staan een oplossing. Zelf kun je proberen zoveel mogelijk te vermijden dat iets gekocht wordt of gewassen moet worden…of als je het wast op de goede manier. Maar zelfs dat is niet voldoende. De bedrijven moeten als eerste in beweging komen te vermijden dat dat plastic in onze kleding komt op deze wijze…
Ik gebruik zelf nu zeep en shampoo wat de parabenen dat niet heeft en zoek ook naar oplossingen voor de rest door zo natuurlijk mogelijk dingen aan te schaffen…en bij wegdoen het te recyclen…maar ik, als aanschaffer, sta min of meer aan het einde van het proces als consument…. in mijn lijn. Maar er zijn meerdere lijnen waar invloed op uitgeoefend moet worden…
@Niels
Het lijkt op het eerste gezicht niet zo’n probleem, maar als je dan bedenkt dat in veel plastic(deeltjes) gifstoffen voorkomen, zoals brandvertragers en weekmakers (ja ook in kleding) en je weet dat deze stoffen kankerverwekkende of oestrogeen-immiterende eigenschappen hebben (vooral wanneer afgebroken tot nano-deeltjes, die dan ín onze cellen terecht kunnen komen), dan wordt het met die omvangrijke en grotendeels onzichtbare dagelijkse vloed aan plastic deeltjes zo langzamerhand wél een groot ecologisch en gezondheidsprobleem…
Als je het vergelijkt met het broeikasprobleem: een beetje extra (fossiele) CO2 is geen probleem, maar onze huidige giga CO2-uitstoot gedurende decennia is dat (helaas) wel.
Dit is inderdaad een onderschat probleem. Zelf loop ik geen risico, ik eet geen kadavers, dus ook geen vis.
(Dierenleed is ook een onderschat probleem, door ze niet te eten doe je daar wat aan.)
Hoe erg kan het zijn als we het vergelijken met alle lozingen die in zee worden gedaan? En alle vaten met chemisch afval die nog op de bodem liggen! En over 10 jaar is ook de vis op…. Sorry maar kleding vezels….zijn die dan echt zo erg. Ik heb geen asbest trui!