Bosbranden hebben in 2024 gezorgd voor een recordstijging van de jaarlijkse CO2-niveaus in de atmosfeer. Dat verraste wetenschappers en het duidt op een verdere toename in extreem weer. Het Mauna Loa-observatorium op Hawaï registreerde een stijging van 3,6 delen per miljoen (ppm) in CO2, waarmee het niveau op 427 ppm kwam.

Dat klimaatschade ook ten koste van de economie gaat was al wel duidelijk. Daar zijn verschillende onderzoeken naar gedaan. De uitkomsten daarvan waren echter weinig concreet, het gaat om veel geld over een lange tijd. Daar is er nu weer een aan toegevoegd met als conclusie dat over vijftig jaar de helft van de economische waarde op kan gaan aan klimaatschade. Maar al die onderzoeken lijden aan eenzelfde gebrek: ze gaan over gemiddelden. En daar heeft de realiteit geen boodschap aan. Het is veel erger en veel urgenter dan de modellen voorspellen.

Ontkenners van klimaatwetenschap gaan in de aanval in Groot-Brittannië met de oprichting van een Britse tak van het Amerikaanse Heartland Institute. Deze organisatie staat bekend om het verspreiden van klimaatonzin en werkt al samen met de veel bekritiseerde Nigel Farage, leider van Reform UK. Ook politieke kneus Liz Truss doet eraan mee.

Terwijl de gevolgen van klimaatverandering de aankomende president van de Verenigde Staten vol in het gezicht slaan blijft hij die ontkennen. Ondertussen is de opwarming de kritische grens van 1,5 graad voor het eerste volle jaar gepasseerd en nemen de politieke ontwikkelingen gevaarlijke vormen aan, mede gedreven door de winst van klimaatverandering.

Sinds de snelle toename van klimaatprotesten in 2018 is een opvallende reactie ontstaan, schrijven wetenschappers Oscar Berglund en Tie Franco Brotto. Overheden proberen steeds vaker via de wet de protesten te beperken en te criminaliseren, en dat overal ter wereld.

De tien duurste klimaatrampen dit jaar hebben samen meer dan 230 miljard dollar aan schade veroorzaakt. En dat zijn alleen nog maar de verzekerde verliezen. Dat is tien jaar economische groei van Nederland.

De wereld heeft al 1,5°C opwarming bereikt, en de snelheid waarmee ze verder opwarmt neemt toe. De opwarming zal waarschijnlijk versneld doorgaan tot het midden van deze eeuw, omdat we er tot nu toe niet in zijn geslaagd om de uitstoot van broeikasgassen voldoende te verminderen. Dat brengt ons op ramkoers met het klimaat, concludeert het nieuwe rapport van Project Breakthrough: Collision Course.

De optelsom van de plannen voor verduurzaming van de industrie in de Cluster Energiestrategieën (CES 3.0) zorgt voor 19 Mton broeikasgasemissiereductie tussen 2021 en 2030. Dat is 7 Mton minder dan in de plannen van twee jaar geleden.

Overal in de wereld verschijnen onverklaarbare hotspots van hittegolven. Het kwik stijgt op die plekken extreem hoog en dat kan niet verklaard worden met de bestaande klimaatmodellen.

Een onschuldig geel poeder uit een laboratorium haalt CO2 uit de lucht, een kwart kilo ervan net zoveel als een volwassen boom. Eenmaal geabsorbeerd, kan het veilig worden opgeslagen of gebruikt in industriële processen, zoals het carboniseren van dranken. Het klinkt veelbelovend, maar er zijn nog steeds enorme hoeveelheden energie voor nodig. En daar blijft DAC knellen.

Klimaattop COP29 in Bakoe eindigde uiteindelijk - natuurlijk - in een akkoord. Dat houdt in dat arme landen veel te weinig geld krijgen voor de gevolgen van klimaatverandering die vooral door de rijke landen en de olieindustrie is veroorzaakt, die daar nog wel even mee door mogen gaan.

Ambtenaren uit de publieke sector slaan opnieuw alarm in een brandbrief aan de landelijke politiek. Ze uiten hun diepe zorgen over de trage uitvoering van klimaat- en ecologisch beleid, die volgens hen niet alleen het maatschappelijk welzijn, maar ook de rechtsstaat in gevaar brengt.

We hebben klimaatverandering zo ver uit de hand laten lopen dat drastisch ingrijpen onvermijdelijk is, betoogt Jac Nijssen. Een grote en groeiende groep klimaatintellectuelen staat klaar om het stuur te grijpen. Maar de haalbaarheid van de noodzakelijke transitie wordt zwaar overschat. De huidige onmachtige governance handhaven en de samenleving in hoog tempo uitstootloos maken zijn niet te combineren. De keuze die overblijft is die tussen revolutie of rantsoen.

De wereldwijde uitstoot van CO2 is dit jaar opnieuw gestegen met 0,8 procent. Tegelijk verliest de oceaan aan capaciteit om een deel van die uitstoot weer op te nemen.

De hoge Raad oordeelt echter over de concrete vraag van Milieudefensie om Shell een reductiebeperking op te leggen van 45%. En daarover oordeelt de raad dat het niet aan de rechtbank is om dat te doen.