De klimaatverandering treft ons allemaal, maar we zijn nog steeds te traag om de oorzaken ervan aan te pakken, de schade te beperken, en ons aan de effecten ervan aan te passen. Veel mensen zijn zich nog steeds niet bewust van de risico’s die klimaatverandering met zich meebrengt voor de mondiale economische en sociale structuren. En jammer genoeg zijn velen die zich er wel bewust van zijn nog steeds tegen de verreikende voordelen die een wereldwijde verschuiving naar duurzaamheid en schone energie zouden brengen.
Volgens een recent onderzoek van het Pew Research Center zijn zeven van de tien Amerikanen die te boek staan als politiek onafhankelijk weinig bezorgd dat klimaatverandering invloed op ze zal hebben. Nog erger is dat onderzoekers van Yale University onlangs vonden dat 40% van de volwassenen wereldwijd nog nooit van klimaatverandering gehoord heeft. In sommige opkomende landen zoals India loopt dit zelfs op tot 65%.
Deze cijfers zijn ontmoedigend, maar ze kunnen verbeterd worden. De studie van Yale concludeerde dat ‘opleidingsniveau de grootste indicator neigt te zijn van het publieke bewustzijn van klimaatverandering.’ Door te investeren in kwalitatief hoogwaardig onderwijs kunnen we de volgende generatie op het juiste pad brengen om dit mondiale probleem tegemoet te treden.
Onderwijs en klimaatactie werken op drie manieren samen. Om te beginnen vult educatie lacunes in kennis op. Het begrip op welke manier klimaatverandering al een impact heeft op iemands leven kan praktische voordelen bieden. Dit geldt in het bijzonder voor arme bevolkingen die het meest kwetsbaar zijn voor misoogsten en natuurrampen, zoals aardverschuivingen en overstromingen, veroorzaakt door klimaatverandering. Gemeenschappen die alles helemaal opnieuw moeten opbouwen na elke catastrofe gaan kansen voor snelle ontwikkeling aan de neus voorbij. Door in te zien dat hun wereld verandert – en dat de waarschijnlijkheid van toekomstige rampen groeit – kunnen ze veerkracht opbouwen en leren hoe zich aan te passen aan zowel de plotselinge als geleidelijke druk van een veranderend klimaat.
Ten tweede is onderwijs effectief tegen apathie. De kennis van de beschikbare maatregelen om klimaatverandering aan te pakken kan enorme kansen voor economische groei bieden. Internationale investeerders zou duidelijk gemaakt moeten worden dat duurzame oplossingen het welzijn kunnen vergroten en extra economische mogelijkheden kunnen creëren. Om een voorbeeld te noemen hebben onderwijs en verbeterde landbouwtechnieken in Niger geholpen om de reële inkomsten van meer dan een miljoen mensen in boerenhuishoudens te verdubbelen, terwijl er grote stukken ernstig uitgeput land hersteld zijn. In de VS zijn er sinds 2014 meer banen die afhankelijk zijn van zonne-energie dan van kolen.
Nog steeds zijn er mensen die er van overtuigd zijn dat het implementeren van maatregelen om de effecten van klimaatverandering te verzachten te kostbaar is voor onze huidige manier van leven. Volgens het Pew-onderzoek geloven bijna zeven op de tien mensen dat ze, gegeven de beperkingen van de technologie, hun levensstijl drastisch zouden moeten aanpassen. Dit hoeft echter niet het geval te zijn, en onderwijs kan het type scepsis dat bij voorbaat de mogelijkheden voor een klimaatverstandig leven uitsluit het hoofd bieden.
Ten slotte voedt onderwijs door middel van innovatie de technische kennis benodigd om een betere toekomst op te bouwen – inclusief voor schone en veilige energie, een duurzame landbouw, en slimmere steden. Het vergroten van de toegang tot onderwijs zou leiden tot meer innovatie in het veld, zoals ondernemers die mogelijkheden ontdekken om lokale problemen op te lossen. Mondiaal gezien kunnen we niet alleen leunen op kenniscentra zoals Silicon Valley of Oxford om een gouden oplossing voor het klimaat te bedenken. Er zullen wellicht oplossingen uit technische centra gaan komen, maar ook uit dorpen en ontwikkelende steden, van boeren en producenten met totaal een totaal ander perspectief van de wereld om hun heen. En dit zal een nieuwe positieve spiraal creëren. Het is voor mensen die onderwijs genoten hebben makkelijker om te migreren en in nieuwe maatschappen te integreren, terwijl ze hun meegebrachte kennis delen.
Gelukkig is de jongere generatie vandaag de dag beter onderwezen en meer geëngageerd om hun eigen ecologische voetafdruk te verkleinen dan vorige generaties. Ze zijn voorlopers en dwingen ons allen om opnieuw naar onze eigen acties te kijken. Maar we moeten de beschikbaarheid van onderwijs op wereldschaal vergroten om te verzekeren dat hun inspanningen niet tevergeefs zullen zijn.
In erkenning van het belang van onderwijs heeft de regering van Noorwegen, onder het visionaire leiderschap van premier Erna Solberg, de International Commission on Financing Global Education Opportunity opgezet, waarvan ik lid ben. We komen deze week in Oslo bij elkaar en ik hoop dat we de uitdagingen van ons tijdperk aan zullen pakken en zullen handelen met de kennis in het achterhoofd dat onderwijs het beste probleemoplossende middel is waarover we beschikken.
Het tegemoet treden van de gevaren van klimaatverandering is niet alleen een existentiële opdracht, het is ook een kans om de stap te maken naar een schoner, productiever, en eerlijker pad van ontwikkeling. Alleen een opgeleide wereldgemeenschap kan de beslissende actie ondernemen die nodig is dat punt te bereiken.
Voormalig president van Mexico en voorzitter van de Global Commission on the Economy and Climate.
