Windenergie is handel. De honderdduizenden werkers in de planning, de bouw en het onderhoud van windparken verdienen er een goed belegde boterham aan. De investeerders van het vroege uur tellen hun eerste winst en banken staan inmiddels in de rij om hun geld op een goed renderende manier en tegen laag risico uit te zetten.
Windenergie, vooral ook op zee, is nodig. Willen we een energietransitie die zoden aan de dijk zet, dan kunnen we niet zonder grootschalige windparken op zee. Want het wordt spannend in energieland. De vraag blijft stijgen en we moeten het fossiele aandeel fors terugbrengen. De laatste berekeningen van het IPCC laten zien, dat de voorraden aan fossiele energie die nog in de grond zitten, voor een groot deel niet gebruikt kunnen worden. Verbranden we die wel, dan is het risico groot dat de gemiddelde temperatuurstijging groter wordt dan 2 graden en kan de klimaatverandering volledig uit de hand lopen. Dat betekent dat we op alle fronten de inzet van schone energie moeten versnellen; zon, geothermie, blauwe energie en wind op land en op zee.
Schone energie is van levensbelang, maar een gezonde economie is dat net zo zeer. Energie is een belangrijke drijver van de economie en juist het gebruik van fossiele energie die op de langere termijn alleen maar duurder wordt, maakt de economie steeds zwakker.
Dat heeft alles te maken met de hoeveelheid energie die er nodig is om een eenheid energie te winnen. In de begintijd van de oliewinning lag de balans op 100:1; er was 1 liter olie nodig om er 100 te produceren. Nu is dat nog maar 10:1, bij schalie zelfs nog maar 1,3:1 . En bij een groot deel van de diepere en moeilijk bereikbare velden kost het nu al meer energie om deze te winnen, dan we er ooit uit kunnen halen.
Een windmolen verdient zich energetisch in minder dan 6 maanden terug. Bij een levensduur van 20 jaar betekent dat een energiebalans van 40:1. Door technische ontwikkeling en opschalen van productie kan die balans nog verder verbeteren. Het verschil met fossiele energie wordt dus alleen maar gunstiger. Dat vertaalt zich direct terug in economisch resultaat, immers, om fossiele brandstoffen te winnen moeten we een steeds groter deel van ons nationaal product besteden aan energiewinning. Voor schone energie wordt dat deel steeds kleiner, dus kunnen we meer geld besteden aan zaken als zorg, onderwijs en nieuwe werkgelegenheid.
Dat is goed nieuws in een tijd dat banken soms zelfs moeten betalen om hun geld uit te lenen. Daarom zijn die banken blij als ze ook in goed renderende en stabiele projecten kunnen investeren, zoals windparken op zee. En daarom beginnen ook pensioenfondsen de markt te ontdekken en stappen in, zoals APG onlangs deed.
Maar kun je daar nu ook als ondernemer of als particulier financieel voordeel mee behalen? Ja, dat kan, in een van de nieuwe windparken in de Noordzee, Nobelwind.
Nobelwind is een windpark in de Noordzee dat naar verwachting in 2017 wordt opgeleverd. Het park zal bestaan uit 50 windmolens van elk 3,3 MW. De totale capaciteit bedraagt 165 MW. De locatie bevindt zich 45 kilometer voor de kust van Zeebrugge en is niet te zien vanaf land. Nobelwind maakt deel uit van de Bligh Bank-concessie, die in 2007 door de Belgische overheid is verleend.
Het park wordt ontwikkeld door een consortium van vier investeerders: Meewind, Colruyt Group, Participatie Maatschappij Vlaanderen en Sumitomo. Meewind participeert op basis van inschrijving door ondernemers en particulieren, met een aandeel van 35 miljoen Euro. Wanneer het streefbedrag door Meewind niet wordt gehaald, nemen de andere deelnemers dat deel over. De financiering is dus in principe rond, alleen de verdeling kan nog worden aangepast.
Op deze manier wordt investeren in windparken op zee ook toegankelijk gemaakt voor particulieren en ondernemers, die er (een deel van) hun pensioenvoorziening mee kunnen opbouwen. Meer informatie vind je op de website van Meewind.