Tata Steel moet verduurzamen maar de fabriek wil dat niet snel genoeg. Om de snelheid op te voeren gaat de overheid nu de portemonnee trekken. En ook Shell gaat veel geld kado krijgen uit Den Haag, maar dat komt door een foutje. Bedankt.
Vanuit een Nederlands perspectief is het behoud van Tata Steel aantrekkelijk vanwege het grote aantal banen en de bijdrage die het bedrijf levert aan de economie. Snelle verduurzaming en het realiseren van de ambitieuze plannen van Nederland voor de productie van groene energie zijn essentiële voorwaarden voor het behoud van TSN. Beide voorwaarden vragen om inzet vanuit de overheid. Dat schrijven Hans Wijers, Frans Blom en de Boston Consulting Group in een advies aan de regering. Het advies werd opgesteld in opdracht van het ministerie van Economische Zaken.
Demissionair minister Micky Adriaansens van Economische Zaken en staatssecretaris Vivianne Heijnen van Infrastructuur willen het verduurzamingsplan dat Tata eind november indiende sneller laten uitvoeren. Maar dan moet er grof geld bij uit Den Haag. En wie zegt dat daarmee de werkgelegenheid veilig wordt gesteld?
Daar kunnen ze in Engeland over meepraten, waar Tata in Port Talbot onder het mom van vergroening een fabriek versneld sluit, ondanks afspraken. De productie wordt naar verluid naar India verplaatst.
Het wringt, miljarden kado doen aan een vervuiler die decennia lang nauwelijks iets heeft gedaan aan groener en gezonder maken van haar productie. Nog meer als die vervuiler ook nog onbetrouwbaar blijkt.
Ook kassa voor Porthos
Net als Tata kan ook Shell een miljardendonatie tegemoet zien. Niet vanwege vergroening, maar door een foutje in een overeenkomst.
De Algemene Rekenkamer heeft onderzoek verricht nog voordat het toch al omstreden Porthos daadwerkelijk bestaat. Uit het op 28 maart 2024 gepubliceerde rapport blijkt dat de betrokken ministers vooraf meer aandacht hadden moeten geven aan de verdeling van de baten van dit innovatieve project. Hier is een miljardeninvestering mee gemoeid. Klant zijn Nederlandse industriële vestigingen van de multinationals Shell, Air Products, ExxonMobil en Air Liquide. De Staat der Nederlanden draagt, ook financieel, bij aan deze eerste grootschalige CO2-opslag onder de zeebodem.
Uit berekeningen van de Algemene Rekenkamer blijkt dat grootschalige CO2-opslag onder de Noordzee voor de rijksoverheid naar verwachting goedkoper uitpakt dan ministers eerder voorzagen. Naarmate de CO2-prijs stijgt, hoeft er minder subsidie aan de industrie uitgekeerd te worden. De financiële voordelen voor de industrie zelf vallen ook groter uit, omdat er minder EU-emissierechten voor de CO2-uitstoot hoeven worden ingeleverd. Het rendement op de investeringen voor de industrie kan zelfs zonder subsidie oplopen tot 34 %, met subsidie nog hoger.
De rijksoverheid profiteert niet evenredig mee van die hogere opbrengst. Dat had wel in subsidieafspraken vastgelegd kunnen worden, maar het is niet gebeurd. Daardoor kunnen Shell en de andere deelnemers mogelijk miljarden extra winst opstrijken, terwijl de overheid betaalt. Wij belastingbetalers dus.
Blijf op de hoogte met de nieuwsbrief. Meld je hier aan.
( Je kunt ons ook steunen door lid te worden of te doneren )
