We maken een zomer mee waarin klimaatverandering steeds duidelijker zichtbaar wordt. Een zomer waarin de thermometer in Nederland nog voor augustus de 38 graden aantikt, er wekenlang geen druppel regen valt en er aan de andere kant van de aardbol hele dorpen van berghellingen afregenen. Terwijl het buiten heet en droog is en het stil is in mijn mailbox kruipt er een stukje klimaatverandering in mijn hoofd.
De planten in mijn tuintje verdorren zienderogen. Ik heb nog een tijdje eerste hulp verleend met de tuinslang, maar er blijkt geen beginnen aan. Dat is ook te verklaren als je eraan gaat rekenen. Normaal valt er in een zomermaand ongeveer 100 millimeter regen, dat is 100 liter per vierkante meter. Voor een tuintje van 250 m2 zou je dus 25.000 liter water per maand moeten geven om het huidige gebrek aan regen op te vangen. Ofwel meer dan 800 liter per dag, drie keer zoveel als ons gezin gemiddeld verbruikt. Bij een doorvoer van 5 liter per minuut zou je bijna 7 uur moeten sproeien. Niet te doen en niet te verantwoorden.
De natuur wint het van mijn tuinslang en ik zie met lede ogen aan hoe mijn groene universum verpietert.
Wat er in mijn tuin gebeurt is een gevolg van hoe we met ons klimaat omgaan. Veel mensen willen daar best iets aan doen. Han Blok becijferde kort geleden nog hoeveel bomen je moet planten om de CO2 uitstoot van vliegverkeer te compenseren.
Hij kwam uit op 150 miljoen hectare. Met 1 boom per vierkante meter staan er 10.000 bomen op 1 hectare grond. Om dat voor elkaar te krijgen zou elke aardbewoner 200 bomen moeten planten, alleen maar om de CO2 uitstoot van vliegverkeer niet verder te laten toenemen.
We hebben met ons allen maar weinig begrip van de betekenis van grote getallen voor ons bestaan, niet alleen als het om het klimaat gaat.
Met plastic soep in de oceanen bijvoorbeeld is het net zo. Ik neem een gemiddelde van de beschikbare schattingen. Die gaan uit van 13 miljoen ton plastic afval dat per jaar in de oceanen verdwijnt.
Sinds het jaar 2000 is dat 234 miljoen ton, en tot 2030 komt daar nog eens zoveel bij. Om daarvan af te komen zou elke aardbewoner bijna 70 kg plastic uit zee moeten halen. Of elke inwoner van de EU 1000 kg. Of elke Nederlander 23.500 kg.
De grootste zeeschepen die momenteel rondvaren kunnen 200.000 ton vervoeren. Om alle plastic uit zee te halen zouden 500 scheepsladingen voldoen. Dat lijkt te doen, maar er varen niet zoveel van die schepen, er eentje bouwen kost jaren en miljarden, en schatten hoeveel tijd er nodig is om er een te vullen met opgevist plastic is een slag in de lucht. Een jaar?
Natuurlijk was ik al lang overtuigd van de ernst van de problemen waar we mee te maken hebben. Maar deze simpele berekeningen laten allemaal hetzelfde zien: ze zijn ook van een omvang waar we normaal gesproken weinig of niets meer aan kunnen doen, In de achtertuin en op wereldschaal. En dit zijn maar een paar voorbeelden uit een lange, lange lijst.
Bovendien is het de stand van vandaag, met de wetenschap dat er morgen niets verandert aan de toename van de problemen, als wij niet veranderen.
Maar stel nu dat ik jou vandaag kan overtuigen om het roer om te gooien en radicaal in te zetten op duurzaam leven en werken. En dat wij samen ieder morgen nog iemand kunnen overtuigen, die allemaal elke volgende dag hetzelfde blijven doen. Enig idee wanneer we de hele wereldbevolking om hebben? In 34 dagen. Dat is de simpelste rekensom van allemaal.
Het is vakantie en het is warm, maar toch, denk hier eens rustig over na. Wat betekent het dat talloze berekeningen kunnen aantonen dat iets niet kan. En dat het simpelste sommetje van allemaal kan inhouden dat alles mogelijk is.
Wij mensen zijn als geen ander in staat om elkaar te overtuigen. We hebben een uniek vermogen om energie in elkaar te mobiliseren waarmee we bergen kunnen verzetten. Laten we die energie in elkaar aanspreken. Want in dat klimaat wil ik graag met jullie verder werken, na een welverdiende vakantie.
Peter van Vliet
Blijf op de hoogte met de nieuwsbrief. Meld je hier aan.
( Je kunt ons ook steunen door lid te worden of te doneren )
