Scepsis over biotechnologie in voedsel, en in het bijzonder de genetische manipulatie van gewassen, wordt meestal geassocieerd met Europese landen. Landen die op een of andere manier het telen van genetisch gemodificeerde organismen (ggo’s) verbieden. Dit zijn onder andere Oostenrijk, Frankrijk en Duitsland. Nederland staat GGO’s wel toe. De Europese Unie heeft een wet die vereist dat op de etiketten van voedingsmiddelen vermeld staat dat genetisch gemodificeerde ingrediënten zijn gebruikt.
Verrassend is echter is dat veel andere landen ook wetten hebben die de vermelding van ggo’s op etiketten verplicht. Volgens het Amerikaanse Centrum voor Voedselveiligheid is het in vierenzestig landen verplicht om ggo’s te melden op de verpakking: van Australië tot Vietnam, maar ook in grote landen als Brazilië, China en Rusland.
De grote uitzondering zijn de Verenigde Staten. Dit land heeft geen wet die bedrijven verplicht ggo’s te vermelden op verpakkingen van voedingsmiddelen. Bedrijven en producenten van levensmiddelen met ggo’s willen dat natuurlijk graag zo te houden.
Monsanto bijvoorbeeld, zegt dat genetisch gemodificeerde ingrediënten veilig zijn en “verplichte vermelding op verpakkingen zou kunnen betekenen dat de levensmiddelen die deze ingrediënten bevatten op een of andere manier inferieur zouden zijn aan hun conventionele of biologische tegenhangers.”
Wat staat er op het etiket
Eén bedrijf heeft de gelederen gebroken: voedselgigant Campbell Soup meldde begin januari dat het bedrijf verplichte melding van ggo’s op verpakkingen in de VS steunt. “We hebben altijd gevonden dat consumenten het recht hebben te weten wat er in hun voedsel zit,” zegt Dave Stangis vice-president van Campbell. Hij erkent dat “de overgrote meerderheid van de Amerikaanse bevolking vindt dat ggo’s vermeld moeten worden op verpakkingen”. In opiniepeilingen is dat meestal zo’n 90%.
Het debat over de vermelding van ggo’s brengt ook duidelijk aan het licht hoe het publiek denkt over biotech voedsel. Biotech gaat niet alleen over genetische modificatie van gewassen, maar over andere technologieën, zoals het klonen en genetische manipuleren van dieren.
Dat Campbell van mening is veranderd, heeft een grote impact in de VS. De teelt van genetisch gemodificeerde gewassen is wijdverspreid: 94% van de Amerikaanse sojabonen zijn bijvoorbeeld genetisch gemodificeerd. In tegenstelling tot Europa, hebben Amerikaanse voedingsbedrijven biotechnologie al op grote schaal omarmd.
Met de stroom mee
Het initiatief van Campbell lijkt voor een groot deel te zijn veroorzaakt door de publieke opinie in de VS. Campbell wil liever met de stroom mee zwemmen dan ertegen in.
Sommige staten in de VS hebben voorstellen liggen voor wetten die een vorm van vermelding van ggo’s verplichten. In Vermont wordt de eerste wet halverwege 2016 van kracht.
In een blogpost, zegt Denise Morrison, de president en CEO van Campbell dat “een versnipperde aanpak per staat niet volledig is, onpraktisch en kostbaar om te implementeren voor voedingsbedrijven”. Bovendien vindt hij het verwarrend voor de consument. Daarom pleit Campbell voor één landelijke wet die vermelding van ggo’s op voedingsmiddelen verplicht. “Campbell trekt zich terug uit samenwerkingsverbanden die hiertegen zijn”, meldt Morrison.
Meer transparantie
Monsanto heeft waarschijnlijk gelijk dat consumenten anders naar voedingsmiddelen met ggo’s kijken. Monsanto en andere bedrijven zijn natuurlijk bang omzet te verliezen als vermelding van ggo’s verplicht is.
Maar rechtvaardigt dat het niet-vermelden van ggo’s? Misschien is de tijd gekomen voor voedselbedrijven om consumenten te vertellen wat ze willen weten. Zij kunnen er dan in alle openheid op wijzen als ggo’s en biotech voedsel daadwerkelijk voordelen zouden opleveren. Dan kan dat de voedselproducenten zelfs voordeel opleveren in plaats van nadeel.
Blijf op de hoogte met de nieuwsbrief. Meld je hier aan.
( Je kunt ons ook steunen door lid te worden of te doneren )
