De schijt heeft de Haagse ventilatoren vol geraakt deze dagen, en de campagnes zijn nog niet eens begonnen. Wat moeten we met al die partijen die de poepgeur niet binnenskamers weten te houden?
Vol in de wind staat natuurlijk de Partij voor de Dieren waar de mestgeur je de adem beneemt. Al dagenlang volgt de ene onthulling op de andere in een kakelfonie van wederzijdse beschuldigingen. Nu was mijn sympathie voor de dierentuin van Thieme, en nu Ouwehand, altijd al groter dan mijn vertrouwen dat het ooit een echt grote stal zou worden, maar dat hun bestuur zelfs Augias in de schaduw zou weten te zetten, verplettert al mijn verwachtingen. Al helemaal omdat er nu eindelijk iemand serieus werk wil maken van de broodnodige professionalisering die ook nodig is om geloofwaardige vegetarische politiek te bedrijven. En dat juist dat trekpaard, nota bene net voor mogelijk de belangrijkste verkiezingen uit het bestaan van de kudde, naar de slachtbank wordt verwezen. Laten we hopen dat de leden er deze maand flink de bezem door weten te halen, anders is uitsterving waarschijnlijk aanstaande.
Een heel ander verhaal, maar niet minder onwelriekend, is de ontkennende beweging van het boerenhoofdmens van de BBB, dat onverdroten liegt alsof het op Twitter, sorry, X, staat, over het wel of niet kandidaat premier zijn van haar meest recent binnengehaalde politieke vluchteling. Wel als kandidaat binnengehaald maar te licht bevonden? Het niet eens met de boerenbaas? Het partijprogramma te laat gelezen? Misschien toch stiekem voor behoud van klimaat en natuur? Of achteraf gezien toch in strijd met het vluchtelingen-standpunt? Wat de reden ook geweest is, het is niet waar, dat Mona Keijzer geen premierskandidaat voor de BBB zou zijn. Kijk de tv-aankondigen er maar op na. De websites en de krantenkoppen. Het is dus wel waar dat sweet Caroline erover liegt. Dat stinkt. En het is een miserabele Trump-imitatie bovendien, ondanks dat ze net zoveel schijt aan het klimaat heeft als hij.
En dan, dinsdagochtend, doet onze nijvere strijder voor fatsoenlijk bestuur Pieter Omtzigt, ook een scheet in de wind. Zijn tweede tijdelijke woordvoerder mocht na amper een paar uur zijn biezen alweer pakken, omdat hij ooit, ook weer op X, maar toen nog Twitter, de BBB een gezwel in de democratie had genoemd. Maar als woordvoerder behoor je toch duidelijk te zijn? En het Nieuw Sociaal Contract wil de kwaliteit en de integriteit van het bestuur toch verdedigen? Bovendien was die uitspraak gedaan in een tijd dat het NSC nog niet eens bestond. Jawel, maar niet zo dus. Foutje bedankt? Jazeker, iedereen wist toch al dat er aan deze woordvoerder een geur van radicalisme hing? Als Omtzigt dat niet geroken heeft, heeft hij kennelijk geen goede neus voor wie hij om zich heen verzamelt. Bovendien denkt Pieter het te kunnen maken om zelf wel te bepalen hoeveel zetels er voor de NSC verantwoord zijn. Mochten dat er minder zijn dan waarvoor gestemd is, dan ruikt dat in potentie toch naar kiezersbedrog. Vertrouwen in de politiek herstellen door stemmen weg te gooien? Pietertje toch!
Het ergste van alles is nog dat al deze methaanuitstootverhogende vliegmest ons klimaatprobleem nog verder verergert. Want daar heeft ondertussen niemand het meer over. Hoewel, niemand. Zeg dat niet tegen de helden van XR die zich dagelijks van de A12 laten spuiten voor ons aller overleving. Waarom kunnen we daar eigenlijk niet op stemmen? Ik ruik kansen.
Peter van Vliet
