Activisten en sympathisanten noemen sociale kantelpunten vaak als instrumenten voor sociale verandering en klimaatbescherming. Het idee dat 25% van de aanhangers van een plan verandering kan bewerkstelligen, is populair. Maar blijft deze conclusie overeind onder de druk van sociale media?

Terwijl de gevolgen van klimaatverandering de aankomende president van de Verenigde Staten vol in het gezicht slaan blijft hij die ontkennen. Ondertussen is de opwarming de kritische grens van 1,5 graad voor het eerste volle jaar gepasseerd en nemen de politieke ontwikkelingen gevaarlijke vormen aan, mede gedreven door de winst van klimaatverandering.

Hoe gaat de wereld eruit zien in de donkere jaren voor 2030? Dat valt lastig te voorspellen in een tijd waarin vooruitzichten van een maand, zelfs een week geleden alweer achterhaald zijn door de werkelijkheid. Maar dat de nieuwe politiek een zware wissel trekt op leefbaarheid, duurzaamheid en klimaat en de grenzen van menselijkheid verder oprekt is wel duidelijk.

De schok van de Amerikaanse verkiezingen zal nog lang nadreunen. Behalve de verklaringen over de uitslag die nu over elkaar heen rollen kunnen we ons een veel fundamentelere vraag stellen, namelijk: Willen we wel democratie?

Hoop moet. Hoop doet goed. Politici, zakenmensen en zelfs klimaatactivisten blijven het drammen, maar onderzoek laat zien dat mensen die zich zorgen maken eerder samen in actie komen. 

Voorbij duurzaamheid, op weg naar een ecorechtvaardige samenleving is een boek met verschillende gezichten. Het kritiseert het begrip duurzaamheid en alles wat daar omheen hangt als een wit/westerse bedoening. Met ecorechtvaardigheid daarvoor in de plaats stellen heeft Shivant Jhagroe een punt. Maar de manier waarop is ook een zwakte.

De terminologie van de IPCC rapporten verdoezelde lang risico's en de echte ongemakkelijke waarheid: we redden het klimaat niet meer op tijd. De huidige voorzitter Jim Skea komt nu uit de kast en erkent dat het klimaat veel warmer en gevaarlijker wordt.

Premier Schoof en zijn kongsi hebben eindelijk een regeerprogramma geproduceerd. Daarover ontstond - natuurlijk -  meteen de nodige commotie. Want iedereen verliest.

Positief blijven. Vooral in kringen van duurzaamheid en klimaat is het een ongeschreven wet. Wee de eenzame wolf die niet meejuicht met de roedel. Over de waarde van dwarsdenken.

Nog niet zolang geleden spraken we over opwarming van het klimaat. Nu praten media en politici liever over klimaatverandering. Dat klinkt namelijk een stuk minder alarmerend. Klimaatverhitting is een stuk duidelijker.