De arrogantie van de politiek eist weer eens zijn tol van de wereld. Na de veenbrand van de coronapandemie worden we geconfronteerd met een voor ondenkbaar gehouden oorlog, en met een oorlogsverklaring door het klimaat. Ze hebben alledrie dezelfde moeder: de arrogantie van de politiek.
Al tientallen jaren waarschuwden wetenschappers voor het risico op een wereldontwrichtende pandemie. Niet dat ze precies konden voorspellen welk virusje daarvoor verantwoordelijk zou worden. Maar ze wezen wel degelijk op de omstandigheden die een mondiale uitbraak steeds waarschijnlijker maakten. Ondertussen deed de politiek precies het tegenovergestelde van wat werd geadviseerd. Voorzorg werd verwaarloosd en de gezondheidszorg werd uitgekleed ten faveure van financiele besparingen. Nu, bijna 6 miljoen dode burgers verder weten we dat de wetenschap gelijk had, en de politiek niet.
Aan klimaatverandering werd welliswaar wat meer lippendienst bewezen, maar zeker in Nederland moest het duren totdat de lijken door de rivieren spoelden voordat er enigszins serieus naar maatregelen werd gekeken. Net als met de coronapandemie waarschuwden wetenschappers al decennia lang dat dit zou gaan gebeuren. Niet dat ze precies wisten waar en hoe extreem. Maar ze wezen wel degelijk op de rampen die het gevolg zouden zijn van het negeren van de oorzaken van klimaatverandering.
Bij de presentatie van het laatste rapport van het IPCC – feitelijk een code rood voor het klimaat – noemt UN secretaris-generaal Guterrez de huidige staat van het klimaat het gevolg van “falend wereld-leiderschap”.
Falende politiek dus. Nu, miljoenen klimaatdoden en biljoenen Euro’s aan klimaatschade verder weten we dat de wetenschap ook op gebied van het klimaat gelijk had en de politiek niet.
En alsof het de gewoonste zaak van de wereld was, vertrouwde Nederland op de toevloed van gas uit Rusland als een serieus en betrouwbaar alternatief voor het leegrakende gasveld van Groningen. Al veel langer verleende ons land financiele hand- en spandiensten aan de clan van Poetin, tegen alle waarschuwingen van mensen die het kunnen weten in (zelfs heft onze premier Mark Rutte zonodig graag het glas met de tiran). Tegelijk steunde Nederland, als volgzaam schoothondje van het Grote Voorbeeld Amerika, de uitbouw van de NATO richting Rusland, tegen alle eerdere afspraken en toezeggingen in, en de catastrofale inschattingsfout makend dat de dictator dit allemaal over zijn kant zou laten gaan.
Nu de bommen, bedoeld voor de democratie, op Ukraine neerregenen zijn Den Haag en de rest van het Westen in last. Voor de zoveelste keer faalde de politiek. Opnieuw betalen burgers de rekening. Of ze hun leiders hebben gekozen, of dat ze aan hen zijn opgedrongen maakt kennelijk weinig verschil. 2022 heeft zich klaarblijkelijk nog steeds niet los gemaakt van de middeleeuwen.
Peter van Vliet
