[ updated ] Al minstens acht jaar geleden experimenteerden wetenschappers met voorlopers van het huidige coronavirus. Door menselijk ingrijpen wilden ze de werking ervan op de menselijke luchtwegen versterken. Precies wat het huidige coronavirus zo gemeen maakt. Vanwege voorziene gezondheidsrisico’s werd de financiering van het onderzoek door de Amerikaanse overheid al in 2013 stopgezet.
Het coronavirus dat het dagelijks leven momenteel verstoort is niet zo nieuw als instituties ons willen doen geloven. Publicaties in wetenschappelijke tijdschriften, die (nog steeds) via internet toegankelijk zijn, wijzen terug naar experimenten met voorlopers van het virus uit minstens 2012. Lees bijvoorbeeld dit artikel in Nature.
In 2013 stopte de Amerikaanse overheid de financiering van zogenaamde ‘gain-of-function’ onderzoeken waarbij het coronavirus dat SARS veroorzaakte werd gebruikt, vanwege de aanzienlijke risico’s voor de volksgezondheid. Daarover schreef The Scientist in 2015.
De discussie over de risico’s van dat soort onderzoek ontstond al eerder, getuige een artikel uit 2012. Daarbij was ook Ron Fouchier van het Erasmus Medisch Centrum in Rotterdam betrokken. Hij spreekt daarover in de Tegenlicht uitzending ‘Virus van morgen’.
Vind jij goede en onafhankelijke informatie over een duurzame en klimaatveilige toekomst belangrijk? En helpt Duurzaamnieuws.nl je daarmee? Help ons dan als ondersteunend lid. Dank je wel.
Liever eerst een tijdje volgen? Meld je dan aan voor de gratis nieuwsbrief.
Gain-of-function onderzoeken richten zich op het versterken van al aanwezige eigenschappen of het introduceren van nieuwe eigenschappen in een virus. Er is dus sprake van menselijk ingrijpen in een natuurlijk organisme. In dit geval gaat het specifiek om de aantasting van de luchtwegen en de wijze van verspreiding, zoals we ook bij Covid-19 zien. Het enzym ACE2 speelt daarbij een belangrijke rol.
Nadat de Amerikanen de financiering stopten, werd (de leiding van) het onderzoek overgenomen door het Wuhan Institute of Virology. Dat is te lezen op de website van het WIV (Wuhan Institute of Virology) zelf.
Ondertussen levert onderzoek naar dieren, zoals de eerder verdachte miereneters (pangolins) en vleermuizen, als overdragers van het virus, nog steeds geen sluitend resultaat op.
De mogelijkheid van menselijk ingrijpen in het genoom van het virus wordt open gehouden door een recente publicatie in de Oxford Academic National Science Review van Tang et al. Die beschrijft de ontdekking van een mogelijk gemanipuleerde variant in virusmateriaal van geïnfecteerde patiënten. Er is discussie over de methode die Tang et al hebben toegepast.
Ook onderzoekers van Cornell University betwijfelen een volledig natuurlijke ontwikkeling van het virus. Zij schrijven: “We gebruikten een benadering voor het modelleren van structurele homologie om het SARSCoV2-spike-eiwit te karakteriseren en de bindingssterkte ervan aan de menselijke ACE2-receptor te voorspellen. Vervolgens hebben we het mogelijke transmissiepad onderzocht waarmee SARSCoV2 mogelijk naar mensen is overgestoken door modellen van ACE2-receptoren van relevante soorten te construeren en de bindingsenergie van SARSCoV2-spike-eiwit aan elk te berekenen … Over het geheel genomen geven de gegevens aan dat SARSCoV2 uniek is aangepast om mensen te infecteren, wat vragen oproept of het in de natuur is ontstaan door een zeldzame kans of dat de oorsprong ergens anders ligt.”
Een andere recent gepubliceerde, en ook bekritiseerde studie uit Nature Medicine van 17 maart concludeert dat de optie dat het virus een product van menselijk ingrijpen zou zijn, zeer onwaarschijnlijk is. Toch schrijven de onderzoekers zelf in hun conclusie: “… it is currently impossible to prove or disprove the other theories of its origin described here.”
Op 3 april geeft de Tsjechische virologe Sonya Pekova in een interview (Tip: gebruik Google Chrome met translate) aan dat Anderson et al, de onderzoekers achter de vaker geciteerde Nature Medicine publicatie van 17 maart, maar een deel van het dna hebben onderzocht, het structurele deel dat overeenkomt met dat van virussen uit gastdieren. Zij hebben echter niet gekeken naar het regulerende deel, dat juist verantwoordelijk is voor het muteren van het virus. En juist daar zijn stukken dna gevonden die met de huidige kennis niet te herleiden zijn naar een natuurlijk ontstaan. Met die concrete aanwijzing kunnen ook andere wetenschappers verder zoeken.
Wanneer we ook de resultaten van onderzoek naar de herkomst van SARS en MERS mee beschouwen, is het opvallend dat bijna 20 jaar geleden, met veel minder kennis, middelen en data, in redelijk korte tijd kon worden bewezen dat deze virussen afkomstig waren van vleermuizen en kamelen. Het geeft te denken dat we dat nu, met zoveel meer capaciteit en kunde, nog steeds niet kunnen voor het huidige coronavirus.
Daarom houden we de mogelijkheid van een uitbraak van door mensen gemanipuleerd viraal materiaal, dat direct, dan wel door overdracht via (proef)dieren, tot besmetting van mensen heeft geleid, vooralsnog open. Dat hoeft niet opzettelijk te zijn gebeurd. In dit artikel lees je hoe verschrikkelijk het fout kan gaan met dodelijke materialen in Amerikaanse laboratoria. In China zijn de omstandigheden vrijwel zeker niet veiliger.
Menselijk ingrijpen en ontsnapping uit laboratorium
Hoewel het nog steeds met grote stelligheid door veel media wordt ontkend, blijkt de ontsnapping van het virus uit het Wuhan Institute of Virology toch een reële mogelijkheid als oorzaak voor de pandemie. Dat bleek al uit onderzoek van de Amerikaanse leger-inlichtingendienst DIA, volgens Newsweek op 27 april.
Ondanks de weerstand van de wetenschappelijke en publieke media blijven er wetenschappers doorzoeken. Met dat onderzoek komen ook steeds meer vragen boven tafel, die dieper onderzoek noodzakelijk maken. Zoals de meest controversiële vraag: of het virus uit een laboratorium kan komen.
Volgens de Noorse wetenschapper Birger Sørensen kan dat. Hij liet zien hoe eigenschappen van verschillende virussen in één virus terecht kunnen komen, dat de eigenschappen heeft van SARS-CoV-2. En hij toonde de mogelijkheid van een onbedoelde ontsnapping van die virussen uit een lab aan. Hier kun je het artikel downloaden dat wetenschappelijk uitgevers tot nu toe niet willen publiceren.
Ook wetenschapper en publicist Jonathan Latham van The Bioscience Resource Project laat in een uitgebreid artikel zien dat de mogelijkheid van een laboratoriumuitbraak een volstrekt legitieme hypothese is die verder dient te worden onderzocht.
Het virus was aanwezig in het Wuhan Institute for Virology, het instituut ontving formeel geld voor onderzoek naar de overdracht van het virus tussen dieren en uiteindelijk op mensen, en voorlopers van het virus waren er al sinds 2012 aanwezig. Bovendien werd de werkwijze in de instelling door de Amerikaanse inlichtingendiensten als potentieel onveilig betiteld.
Al die tijd stond het onderzoek onder leiding van Shi Zheng-li, die inmiddels verdwenen lijkt.
Ook weerlegt Latham het ‘bewijs’ van Andersen et al als zou het virus op natuurlijke wijze door dieren zijn overgebracht.
Latham vestigt zijn hoop op journalisten om de conflicterende belangen bloot te leggen die onafhankelijk onderzoek in de weg staan.
Eerder meldden we al dat China opzettelijk bewijs achterhield van de uitbraak van het coronavirus of vernietigde dit. Dat meldde de Australische krant The Saturday Telegraph op 2 mei.
Die krant kreeg een rapport van samenwerkende inlichtingendiensten Five Eyes in handen. Dat spreekt volgens de krant over een “aanval op internationale transparantie” die tienduizenden levens kostte.
Het rapport stelt dat de Chinese regering “met gevaar voor andere landen” het nieuws over het virus heeft verdoezeld. Artsen die zich hierover uitspraken werd het zwijgen opgelegd of verdwenen, bewijs uit laboratoria werd vernietigd en het land weigerde om levende monsters te verstrekken aan internationale wetenschappers die werken aan een vaccin.
Ook meldt de krant dat met steun van de Australische regering een team van Chinese wetenschappers is opgeleid en gefinancierd die dodelijke coronavirussen genetisch veranderde zodat die van vleermuizen op mensen konden worden overgedragen en die niet konden worden genezen. Die studie is nu het onderwerp van onderzoek naar de oorsprong van COVID-19.
De Washington Post had al eerder ( 15 april) diplomatieke berichten in handen over Amerikaanse functionarissen die al in januari 2018 alarm hebben geslagen over mogelijke veiligheidsinbreuken in een laboratorium in Wuhan, China. Diplomaten en wetenschappers maakten zich toen al zorgen over de veiligheid van het onderzoek naar coronavirussen bij dieren als vleermuizen, dat in het lab werd uitgevoerd. Slordige veiligheidsprotocollen voor het werken met besmettelijke virussen in het laboratorium zouden ‘een risico vormen voor een nieuwe SARS-achtige pandemie’. Het bericht brengt de mogelijkheid dat het virus per ongeluk uit het laboratorium is gelekt opnieuw in beeld.
Het bericht bevestigt ook de bedenkelijke rol van de instituties in de communicatie over en de beheersing van de uitbraak. Legitieme vragen (door journalisten en wetenschappers) in de richting van de voornoemde onderzoeken werden al in vroeg stadium als nepnieuws betiteld en op één hoop geveegd met geruchten en onzinverhalen. Er leek bij de WHO zelfs meer aandacht uit te gaan naar de verspreiding van ongewenste informatie dan naar de verspreiding van het virus. Voor informatie over mogelijk menselijk ingrijpen in virussen is dat nog steeds niet terecht gebleken.
Bovendien zijn wetenschappers, tegen de richtlijnen in, doorgegaan met riskant en verdacht onderzoek. Daarop wijst de verplaatsing van het onderzoek naar China, na de Amerikaanse stopzetting van de financiering. Dat is onethisch en in strijd met het voorzorgsprincipe, wat de basis vormt voor elk duurzaam handelen. En dat is mogelijk doordat overheden en instituties geen afdoende maatregelen nemen om zulk riskant onderzoek te voorkomen en te stoppen.
Ondertussen blijven media zoeken naar wetenschappers die hun zegje willen doen over de oorsprong van SARS-CoV-2, zie ook dit artikel van CNN.
De grote stelligheid waarmee sommige wetenschappers menen te kunnen beweren dat het virus onmogelijk door menselijk ingrijpen kan zijn ontstaan, is misplaatst en misleidend. Dat kun je ook opmaken uit het al eerder aangehaalde artikel uit Newsweek van 27 april. Daarin wordt onder andere aangehaald hoe oorspronkelijk menselijk ingrijpen in DNA kan worden verdoezeld, door gemanipuleerde genen in dieren over te brengen, ze daar een aantal generaties te laten muteren, en ze vervolgens weer te onderzoeken. Dat soort onderzoek werd ook in Nederland gedaan door Ron Fouchier van het Erasmus Medisch Centrum.
De enige conclusie die vooralsnog getrokken kan worden is, dat er bijna net zoveel meningen en veronderstellingen zijn als wetenschappers, en dat die tot nu toe geen van alle kunnen worden bewezen of uitgesloten. Dus zul je alle mogelijke opties moeten blijven onderzoeken en geeft het voeren van een hetze tegen één van die mogelijke opties te denken.
Lees ook:
De laatste ontwikkelingen rond het Wuhan coronavirus covid-19
