We gaan weer Kerst vieren. De donkere dagen worden minder verlicht dan voorheen en veel tafels zullen minder gevuld zijn. We voelen de scherpe omslag van 2022 in het leven van alledag. Maar we leven nog altijd op een bevoorrecht plekje in de wereld.
Niet alleen de omslag in de economie was scherp. Ook de tegenstellingen in de wereld zijn dat, en spitsen zich steeds verder toe. Grenzen tussen wat waar is en wat niet zijn steeds moeilijker te herkennen. Ze vervagen verder en verder. We erkennen de waarheid uit een ver verleden maar we incasseren harde leugens over de werkelijkheid van vandaag.
Waar leidt dat toe? Geen zinnig mens die daar nu een bevredigend antwoord op kan geven. We kunnen slechts gissen. Waarschijnlijk, zullen duurzaamheid en klimaat het nog moeilijker gaan krijgen. Dat zien we nu al.
2023 komt eraan met een vracht aan uitdagingen die we generaties niet meer hebben gezien. Kiezen voor wat er nog meer kan maakt plaats voor kiezen wat er nog kan, en voor wat het meest noodzakelijk is.
Maar hoe meer het bestaan onder druk staat, hoe belangrijker de rol van hoop wordt. Hoop is de energie die mensen in staat stelt om dreiging om te buigen, om schade te herstellen, om zich weer op te richten. Om de waarheid onder ogen te zien en om haar te beschermen.
Hoop is de taal van Kerstmis. Die spreken we allemaal. En in die taal wensen we elkaar een positief keerpunt voor ons allemaal.
