Chris de Stoop voelt zich als boerenzoon verbonden met de plek van de boerderij, de mensen die er wonen, de landerijen waarop ze werken, en de geschiedenis waaruit ze zijn voortgekomen. Hij kijkt met verbijstering naar hoe vruchtbare akkers worden omgezet naar ‘geradbraakt’ land. Deze nieuwe natuur, aangelegd als compensatie voor de uitbreiding van de haven van Antwerpen, vernielt daarmee het landschap van zijn jeugd. En dat niet alleen: een eeuwenoude boerensamenleving wordt daarmee kapot gemaakt, verdwijnt.
Hedwigepolder
Het verhaal speelt zich af in het gebied rondom de alom bekende Hedwigepolder. Deze Zeeuwse polder is aan de Nederlandse kant verkaveld in vruchtbare kleiakkers en nog ongeschonden, aan de Belgische kant zie je al hoe het moet gaan worden. Een landschap zonder bomen met eilandjes in water; in de ogen van een boer een arm, kaal geschraapt land. De Stoop maakt zich oprecht kwaad dat een dergelijke nieuwe, aangelegde natuur belangrijker is dan het verjagen van mensen van hun historische grond en het aantasten van de geschiedenis van een landschap.
Chris de Stoop is een rasechte verteller, die geniet van vette klei en mooi groeiend gewas, waardoor het een boeiende avond zal worden.
Hij is de tweede gast in de LekArt Lezingenreeks, die voorafgaat aan het kunstfestival in de wijk EVA-Lanxmeer in Culemborg van 23 t/m 25 september a.s. Op woensdagavond 7 september om 20.00 uur spreekt De Stoop in de Gelderlandfabriek over hoe hij geraakt wordt door het feit dat het oude boerenland en de boerengemeenschappen moeten wijken voor nieuwe natuurgebieden.
Meer informatie en reserveringen: www.lekart.nl.
