Peter van Vliet is oprichter van stichting iNSnet en founder / hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl
Nee, niet driekwart van de partijen verliest bij verkiezingen, maar driekwart van de bevolking. Er is geen meerderheid van winnaars. De stelling dat in een democratie de meerderheid wint klinkt meer als een babbeltruc. De uitleg is simpel.
Een paar jaar geleden schreef ik dat de ontmenselijking van onze samenleving niet meer te stoppen was. Sindsdien is ze alleen maar verder geklommen in de hitlijsten van ellende. In de steeds schaarser wordende media en forums van de vrije delen van de wereld wordt er volop over gespeculeerd. Maar dat is een achterhoedegevecht geworden. Een steeds groter deel van die media is inmiddels in handen van partijen die geen enkele affiniteit hebben met het vrije woord. En soms zelfs niet eens met de waarheid.
Michael J. Albert gebruikt planetair toekomstdenken om uit de polycrisis te komen: een transdisciplinaire benadering die complexiteitswetenschap, systeemdynamica en kritische theorie verbindt. Daarmee kan hij decennia vooruitblikken, 10, 20, zelfs 30 jaar. Zijn analyse vertrekt vanuit de wisselwerking tussen klimaat, energie, voedsel en kapitalisme, en breidt die steeds verder uit met factoren als geopolitieke spanningen, nationalisme, extreemrechts populisme, terrorisme en technologische risico’s.
Gedurende het voorjaar van 2025 lieten verschillende auteurs op Duurzaamnieuws.nl zien hoe we concrete stappen kunnen zetten naar een samenleving waarin duurzaamheid écht centraal staat. Elk deel draagt bij aan één groot verhaal, met een methode om richting te geven, een politiek die het sociale weefsel herstelt, een economie die opnieuw wordt ingericht rond planetaire grenzen en rechtvaardigheid, en een voedselsysteem dat wordt verankerd in lokale gemeenschappen. We zetten de bijdragen nog eens op een rij en groeperen de clusters in de aanpak. Daar laten we vervolgens een backcast op los, als voorbeeld.
Groene groei is een populair idee om de dreiging van ecologische ineenstorting tegen te gaan. Het sust de gemoederen en suggereert dat er een gemakkelijke uitweg is. Maar het is gebaseerd op de verkeerde aannames. Sterker nog, het is niet meer dan een frame om de economie in stand te houden die onze huidige problemen juist heeft veroorzaakt en die gedoemd is te mislukken.
De duistere trekken van politieke en zakelijke leiders staan de laatste decennia regelmatig in de belangstelling van zowel zielonderzoekers als journalisten. Dat is niet verwonderlijk. Te vaak vertonen ze kenmerken van de Duistere Drie en berokkenen de samenleving schade. Tot aan de rand van instorting toe. Tijd om ze opnieuw voor het voetlicht te halen.
Ooit hadden we hooggespannen groene verwachtingen van de toekomst. Toen kwam covid. De oorlog in Oekraine. En in Gaza. De desinformatie en het nepnieuws. Vastlopende conferenties over klimaat en biodiversiteit. En politieke bondgenoten die de nieuwe vijand blijken. In een nieuwe rubriek en nieuwsbrief pakken we de groene toekomst terug.
Eigenlijk wilde ik niet meezingen in het antitrumpkoor van de laatste weken. Maar ik kom er niet omheen om zijn naam te noemen. Niet omdat hij, of wat hij wel en niet doet, zo belangrijk is, maar juist omdat het dat niet is.
Activisten en sympathisanten noemen sociale kantelpunten vaak als instrumenten voor sociale verandering en klimaatbescherming. Het idee dat 25% van de aanhangers van een plan verandering kan bewerkstelligen, is populair. Maar blijft deze conclusie overeind onder de druk van sociale media?
Terwijl de gevolgen van klimaatverandering de aankomende president van de Verenigde Staten vol in het gezicht slaan blijft hij die ontkennen. Ondertussen is de opwarming de kritische grens van 1,5 graad voor het eerste volle jaar gepasseerd en nemen de politieke ontwikkelingen gevaarlijke vormen aan, mede gedreven door de winst van klimaatverandering.
Mijn wens voor iedereen is dat we samen die groene lichtjes van een positieve omkeer kunnen zijn. Daar hoop en daar vertrouw ik op.
Hoe gaat de wereld eruit zien in de donkere jaren voor 2030? Dat valt lastig te voorspellen in een tijd waarin vooruitzichten van een maand, zelfs een week geleden alweer achterhaald zijn door de werkelijkheid. Maar dat de nieuwe politiek een zware wissel trekt op leefbaarheid, duurzaamheid en klimaat en de grenzen van menselijkheid verder oprekt is wel duidelijk.
De schok van de Amerikaanse verkiezingen zal nog lang nadreunen. Behalve de verklaringen over de uitslag die nu over elkaar heen rollen kunnen we ons een veel fundamentelere vraag stellen, namelijk: Willen we wel democratie?
Hoop moet. Hoop doet goed. Politici, zakenmensen en zelfs klimaatactivisten blijven het drammen, maar onderzoek laat zien dat mensen die zich zorgen maken eerder samen in actie komen.
Voorbij duurzaamheid, op weg naar een ecorechtvaardige samenleving is een boek met verschillende gezichten. Het kritiseert het begrip duurzaamheid en alles wat daar omheen hangt als een wit/westerse bedoening. Met ecorechtvaardigheid daarvoor in de plaats stellen heeft Shivant Jhagroe een punt. Maar de manier waarop is ook een zwakte.
De terminologie van de IPCC rapporten verdoezelde lang risico’s en de echte ongemakkelijke waarheid: we redden het klimaat niet meer op tijd. De huidige voorzitter Jim Skea komt nu uit de kast en erkent dat het klimaat veel warmer en gevaarlijker wordt.
Premier Schoof en zijn kongsi hebben eindelijk een regeerprogramma geproduceerd. Daarover ontstond – natuurlijk – meteen de nodige commotie. Want iedereen verliest.
Positief blijven. Vooral in kringen van duurzaamheid en klimaat is het een ongeschreven wet. Wee de eenzame wolf die niet meejuicht met de roedel. Over de waarde van dwarsdenken.
Nog niet zolang geleden spraken we over opwarming van het klimaat. Nu praten media en politici liever over klimaatverandering. Dat klinkt namelijk een stuk minder alarmerend. Klimaatverhitting is een stuk duidelijker.
In Moskou wordt een nieuwe crisis voor het Westen gesmeed. Daar zijn de BRICS landen bij elkaar om ons de duimschroeven flink aan te draaien.
De uitslag van de Europese verkiezingen stuurt het continent, het klimaat en de economie in de richting van de afgrond.
Terwijl de kritikasters over elkaar heen rollen met het benoemen van de onmogelijkheden in de voornemens van het aanstaande extreem rechtse (jazeker, Martin Bosma) kabinet missen ze een belangrijke strategische mogelijkheid: is dit regeerakkoord bedoeld om te mislukken?
Soms voelt het triest om gelijk te hebben. Dat overkwam me bij het lezen van het onderzoeksverslag van The Guardian, waarin wetenschappers de moed verliezen over de kans om het klimaat – en onszelf – nog te redden.
Het nieuwe boek van Manu Busschots, oprichter van Klimaatgesprekken en de Deep Change Academy, helpt je om de moed niet te verliezen in je streven naar duurzaamheid, om door te gaan en om je mentale veerkracht vast te houden.
Tijdens de formatie zoemde het woord ongrondwettelijk voortdurend rond beleidsvoornemens van de PVV van Geert Wilders. Die voorstellen komen van een partij zonder leden en met weinig respect voor wet en democratie. Hoe wettelijk en hoe wenselijk is zo’n partij eigenlijk?
Recente publicaties houden ons voor dat het best goed komt als we maar positief blijven. Een radicaal realistisch perspectief laat een heel ander toekomstbeeld zien.
Nederland praat weer volop over kernenergie. Als al dat gepraat ook wordt omgezet in daadwerkelijke bouw, nu van vier in plaats van de al onzalige twee centrales, stevent het land rechtstreeks af op een kernramp. Niet dat die centrales meteen ontploffen, maar de samenleving en de economie wel.
De ontwikkelingen in de samenleving die verduurzaming en een veilig klimaat in de weg staan stapelen zich op en worden alleen maar sterker. We kijken naar 7 krachten achter dat proces.
De rechtsstaat staat op omvallen. Geert Wilders knaagt aan de fundamenten en de kandidaat-formatiepartijen staan dat toe. De geschiedenis heeft geleerd waar dat toe kan leiden, maar schaatsend Nederland kijkt de andere kant op.
Duurzaamheid en klimaat zullen in 2024 geconfronteerd worden met kantelpunten. In vrijwel alle opzichten kunnen we vaarwel zeggen tegen geleidelijke ontwikkelingen. De voortekenen waren er al de laatste jaren. Nu gaan ze doorzetten.
Je zou 2023 het liefst willen vergeten en 2024 met een schone lei beginnen. Klimaatextremen, ramprecords, oorlogen, gruwel en disruptie vulden de voorpagina’s. Is het begin van de digitale middeleeuwen, en daarmee de ontmenselijking nog te stoppen?
Progressief Nederland is in shock. De overwinning van de PVV keert niet alleen de rug naar immigranten, maar ook naar duurzaamheid en klimaatbescherming. Hoe nu verder?
Er is al veel gezegd en geschreven over Greta Thunberg die klimaatactivisme tijdens de demonstratie van 12 november in Amsterdam verbond met de Palestijnse zaak. Alleen al door de discussie daaromheen die ze veroorzaakt haalt ze de klimaatbeweging onderuit.
Er is iets mis met de klimaatdoelen. Iedereen heeft het erover, maar we halen ze steeds maar niet. Het klimaat trekt zich namelijk helemaal niets aan van onze doelen, dat reageert alleen maar op wat we er zelf in stoppen. En dat houdt maar niet op, omdat we niet op de doelen reageren.
De schijt heeft de Haagse ventilatoren vol geraakt deze dagen, en de campagnes zijn nog niet eens begonnen. Wat moeten we met al die partijen die de poepgeur niet binnenskamers weten te houden?
Duurzaamheid en de aanpak van klimaatverandering kunnen niet zonder de cloud en data-infrastructuur. De digitale wereld is net zo belangrijk als de materiële wereld. En digitale duurzaamheid dus ook. De impact is enorm.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van Peter van Vliet, hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl.
Het grote project om CO2 onder de Noordzee op te slaan, Porthos, mag doorgaan van de Raad van State. Daar zijn veel partijen blij mee, omdat anders de klimaatdoelen niet zouden worden gehaald. Maar is dat wel zo?
Terwijl water en vuur over steeds meer plaatsen in de wereld neerdalen en de samenleving geselen, gijzelt de klimaatbeweging zichzelf in een verlammende verdeeldheid.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van Peter van Vliet, hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van Peter van Vliet, hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van Peter van Vliet, hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van Peter van Vliet, hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van Peter van Vliet, hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van Peter van Vliet, hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl.
Opvallend nieuws van de week bekeken door de duurzame bril van de hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl, Peter van Vliet.
Opvallend nieuws van deze week bekeken door de duurzame bril van de hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl, Peter van Vliet.
Opvallend nieuws van deze week bekeken door de duurzame bril van de hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl, Peter van Vliet.
Duurzaam de week door gaat over het nieuws van alle dag en de gevolgen voor duurzaamheid van die gebeurtenissen. Of hoe onduurzaamheid de oorzaak is ervan.
Het weekoverzicht van duurzaam nieuws door Peter van Vliet
CC uitsluitend van toepassing op tekst redactie. Overige content alle rechten voorbehouden aan auteurs / producenten.
is een uitgave van stichting iNSnet.
Om de privacy van de gebruikers van Duurzaamnieuws.nl zo goed mogelijk te beschermen plaatsen we geen tracking cookies op de site. Meer over cookies en privacy vind je in ons privacy reglement.
Privacy verklaring