Peter van Vliet is oprichter van stichting iNSnet en founder / hoofdredacteur van Duurzaamnieuws.nl
Als de buitenwereld te bedreigend en onbetrouwbaar wordt, kun je vertrouwen alleen nog maar van binnenuit halen. Uit een overtuiging dat ook de kleine beetjes die je zelf nog kan bijdragen zullen helpen.
De kern van het stikstofprobleem is dat de productie van vlees in de intensieve veehouderij niet duurzaam is. Bovendien importeren we voor het vlees dat we uitvoeren feitelijk de stikstofuitstoot van landen die meer ruimte hebben.
Is er nog hoop op een beetje respijt voor duurzaamheid en klimaat in de rest van 2022? De vooruitzichten daarop zijn niet bepaald gunstig.
Zijn de VS de weg kwijt, of laten ze hun ware gezicht zien? Het is dezelfde vraag die bij veel mensen door het hoofd ging toen Poetin Oekraïne binnenviel. Alleen, de VS zijn onze bondgenoot. Een vriend van het soort waarmee je geen vijanden meer nodig hebt?
De energiecrisis door de oorlog leidt tot een nieuwe en grote bedreiging voor het klimaat. En behalve dat Poetin er financieel beter van wordt, helpt ook klimaatverandering hem aan nog meer macht.
Niets lijkt er meer goed te gaan. We stikken in de stikstof, we stoken ons arm, we groeien ons te pletter. Maar economische groei is en blijft heilig.
Het is te laat om ons aan te passen aan de gevolgen van klimaatverandering, als we nu nog verder gaan met het uitstoten van broeikasgassen. Dat stelt een vooraanstaand klimaatwetenschapper, op het moment dat Nederland weer meer kolen wil gaan stoken.
Hoe langer je de realiteit ontwijkt, hoe hoger de prijs wordt wanneer deze zich aandient. Die neemt nu dramatische vormen aan, als gevolg van oorlog en van klimaatverandering, in aantallen slachtoffers en in kosten.
De kernwaarden van onze samenleving liggen onder vuur. Misschien zelfs haar voortbestaan. Maar voortbestaan is ook de uiterste essentie van het begrip duurzaamheid.
De oorlog in Ukraine, dodelijke klimaatverandering en de coronapandemie hebben alledrie dezelfde moeder: de arrogantie van de politiek.
Duurzaamheid en het klimaat staan in de koelkast nu er weer eens oorlog dreigt. Amerikaanse verkiezingswinst lijkt belangrijker dan het welzijn van de hele planeet.
Om echte duurzaamheid te bereiken is een radicaal realisme nodig dat uitgaat van hoe we er daadwerkelijk voor staan, en dat ons behoedt voor nieuwe en nog grotere problemen.
Milieudefensie daagt grootste klimaatverpesters voor de rechter. Saillant detail: 7 van hen zijn nota bene lid van MVO Nederland.
De tweeslachtigheid rond duurzaamheid laat zien dat we een radicaal realistische blik nodig hebben om in te zien wat er (nog) kan en hoe we dat organiseren, voor dat pleisters plakken ontaardt in amputeren.
Bij welke oplossingen hebben wij zelf als mensen en samenleving baat, in plaats van de Muskussen, de MacDonaldsen of de Metazuckerbergen. Waar kunnen we onze denkrichting nog meer omkeren zodat er echte oplossingen uitrollen in plaats van nieuwe, grotere en nog complexere problemen?
Radicaal en realistisch kijken naar oplossingen die de wereld veiliger en eerlijker maken wordt de grote uitdaging voor 2022 en daarna.
Omniconomie is bedoeld voor iedereen die zich zorgen maakt over de toekomst en de huidige economische, financiële en politieke wantoestanden.
Wanneer volgende week het cop26 circus begint in Glasgow, zit er in elke vergaderzaal een grote olifant. De kans dat die wordt opgemerkt is klein. En wie hem wel ziet zwijgt er waarschijnlijk liever over. Want het beest heet Groei.
Er zijn nogal wat aanwijzingen dat het halen van klimaatdoelen onder druk staat voor de COP26 conferentie in Glasgow, maar er is een gelukje.
De leider van de Europese Unie heeft het Licht gezien: Ursula von der Leyen heeft ontdekt dat niets doen tegen klimaatverandering te duur wordt. Sir Nicholas Stern trok die conclusie al meer dan 15 jaar geleden. Over politiek bedrijven in een killerklimaat.
De rol van duurzaamheid kan doorslaggevend zijn om het evenwicht terug te brengen in de op hol geslagen samenleving, in plaats van alleen op CO2 te richten.
We kennen de beelden uit verre landen. Nu voelt de Nederlandse leeuw de tanden van klimaatverandering ook in de eigen kont.
Op 22 april is het weer Dag van de Aarde. Eén van de vele dagen die ons eraan willen herinneren dat we aardig moeten zijn voor de planeet.
17 maart 2021 zien we wellicht terug in de geschiedenisboeken als de dag waarop Nederland verzuimde om te kiezen.
Mark Rutte komt als de gedoodverfde winnaar uit de peilingen. Schandalen, gebrek aan visie en een zwabberbeleid lijken niet van belang.
Misstanden, beleidsblunders en de inconsistentie van het coronabeleid geven een aardig beeld van de georganiseerde incompetentie in Nederland.
Ook dat andere gezicht van de VS, geld en macht gedreven, dominant de eigen waarden boven alle andere plaatsend, is er nog steeds bij Biden.
Duurzaam omgaan met onze vrijheid, onze democratie en met de wereld is een eerste noodzakelijke stap om nog grotere problemen te voorkomen.
Veel van waar we voorheen blind op vertrouwden ging in 2020 op de schop. Ze zijn niet langer vanzelfsprekend en dat voelt onwerkelijk.
Tegen het einde van het jaar kijken we traditioneel hoopvol uit naar het nieuwe. Om nog beter te maken wat er goed ging, nog plezieriger te maken wat ons blij stemde en om te herstellen wat er mis ging. In deze dagen is dat meer nodig dan ooit. Daarom wil ik iedereen vooral een positief […]
In plaats van op klimaat voor te sorteren trekken we een steeds groter gat in de tijd die we nog hebben om maatregelen te nemen.
Als het presidentschap van Trump voorbij is, betekent dat dan ook het einde van een ongekend gouden tijdperk voor grote bedrijven?
Tijdens corona zien we radicale afwijzing van de verantwoordelijkheid die samengaat met de fundamentele waarden die onze samenleving inhoud hebben gegeven.
Voor de crisis zijn meerdere oorzaken aan te wijzen, maar de centrale vraag is natuurlijk: hoe komen we weer terug in een duurzaam sociaal evenwicht?
Als de troonrede van 2020 een realitycheck voor omslag naar een een duurzame economie is, is de kans daarop niet groot, blijkt uit nader onderzoek.
Je kunt de coronapandemie zien als de perfecte storm, als zwarte zwaan of als het gevolg van een paar eeuwen van onhoudbare, onduurzame ontwikkeling.
De coronacrisis gaat volgende generaties beperken in hun ontwikkeling. Dat maakt onderzoek naar de oorsprong van het coronavirus relevant voor duurzaamheid.
Als het zoekgedrag op Google een voorspellende waarde heeft kunnen we de toekomst met vertrouwen tegemoet zien. Maar het vertrouwen valt in een zwart gat.
De maatschappelijke complexiteit in de laatste 20 jaar naar een ongekende omvang gestuwd. Dat maakt de samenleving steeds minder voorspelbaar.
Veel minder zichtbaar dan corona is de ziekte van de samenleving en de politiek, die al veel langer heerste maar die zich nu volledig bloot geeft.
Wij hebben zelf de leiders gekozen die de geldgedreven markteconomie aanbidden en maatschappelijke solidariteit en zorg afserveren als kostenpost.
Om de coronacrisis uiteindelijk in winst om te zetten zullen we anders moeten gaan sturen. En wel op maatschappelijke waarde en winst.
Kan een duurzaam ingerichte samenleving een pandemie als de coronacrisis en de maatschappelijke gevolgen daarvan voorkomen?
Het coronavirus uit Wuhan bedreigt ook de gezondheid van de planeet. Het wordt nu vrijwel onmogelijk om de doelen voor duurzame energie nog te halen.
De echte vraag is: hebben we überhaupt behoefte aan een nieuwe dialoog over kernenergie? Of is het onderzoek een voorzetje voor de kernlobby?
De toekomst is altijd anders, anders dan nu, en anders dan we altijd al dachten dat ze zou zijn. Dat zal ook voor de komende jaren 20 zo zijn.
Wie zich durft uit te spreken over hoe we de samenleving kunnen redden kan rekenen op doodsbedreigingen en heeft beveiliging nodig, zoals Greta Thunberg.
Plotseling worden de grenzen bereikt en gaan ze de groei verstikken. Politiek en bedrijfsleven worden wakker, want nu gaat het echt groei en geld kosten.
Alleen als we elke dag tot Dag van de Duurzaamheid promoveren kunnen we misschien nog een beetje bijsturen om de klimaatverandering nog wat af te remmen.
De koning leest voor in de troonrede dat het beter gaat met Nederland en dat we erop vooruit gaan. Maar hij voegt er meteen een disclaimer aan toe.
CC uitsluitend van toepassing op tekst redactie. Overige content alle rechten voorbehouden aan auteurs / producenten.
is een uitgave van stichting iNSnet.
Om de privacy van de gebruikers van Duurzaamnieuws.nl zo goed mogelijk te beschermen plaatsen we geen tracking cookies op de site. Meer over cookies en privacy vind je in ons privacy reglement.
Privacy verklaring